Autorijles

Gelezen: Man zonder rijbewijs van Oek de Jong. Wat een geweldig leuk boek. Oek de Jong heb ik nog nooit gelezen hoewel hij altijd hoge ogen gooit. Maar ik vond het altijd het een rare man en zeker in mijn feministische jaren koos ik andere boeken. 

Dit sprak mij ineens wel aan: een 66-jarige man die op rijles gaat. Zelf leerde ik autorijden rond mijn 35e en dat was al laat. Bobby deed het op zijn 50e, nadat hij mij leerde kennen en ik gezegd had: ik ga je niet overal naar toe rijden hoor! Dus het is wel een thema.  

Autorijles is een intens proces, je leert de stad anders kennen, je wordt geconfronteerd met hoe moeilijk iets leren kan zijn, je hebt al dan niet chemie met de instructeur, je hebt de theorieles, je hebt de spiegels, je hebt je familiegeschiedenis met auto’s, je hebt de conventies: een volwassene hoort eigenlijk auto te kunnen rijden. Nou ja en over al die dingen gaat dit boek. 

Oek de Jong (1952) heeft nooit auto gereden, is altijd meegereden met mensen, met zijn vriendin. Hij woont in hartje Amsterdam en bewoog zich altijd door de stad op zijn racefiets of met de tram. Maar hij en zijn vriendin hebben ook een huis op het Franse platteland en toen zij een ongeluk kreeg en polsen brak was hij geheel onthand. 

Ik geniet enorm. Feest der herkenning. Zelf natuurlijk ook in Amsterdam leren autorijden. Druk daar op de Rozegracht. Hoe hij de westelijke tuinsteden ontdekt, was hij nooit geweest. Verhalen over zijn ouders, allebei heel introvert. Hij ook heel introvert. In een interview met Wilfried de Jong in ‘Brommer op Zee’ vertelt hij dat het autorijden het ultieme moment was om zich te mengen in de wereld en te doen wat andere mensen ook doen. Uit de introvertie stappen.