Einde kamperen

Ineens heb ik het helemaal gehad met het kamperen. Het buiten leven is heerlijk, het was/is fantastisch aan de Oostzee, we hebben prachtig gefietst en lekker gegeten en elke avond dat loopje naar de dijk en de zee, maar ineens ben ik het verkeren tussen de campers en het campervolk helemaal zat. Het ongemak. Die loopjes met het teiltje naar het toiletgebouw. De toegangpasjes voor de toiletten die je steeds vergeet. Het tig keer per nacht buiten plassen in het natte gras een eindje van de tent. Het halflekke slaapmatje dat steeds weer opgeblazen moet worden. De voortdurend haperende of trage wifi. De oerlelijke caravan achter ons. Kampeerders met een gitaar of kampeerders die karaoke doen. Het is geloof ik tijd om terug naar huis te gaan.