Zingen

In het AD lees ik dat er in Overvecht een zangmiddag is voor de buurt en voor vluchtelingen. Zingen zou een mooie manier zijn om en de taal te leren en over en weer kennis te maken. In Paradiso in Amsterdam hebben ze dat ook gedaan of doen ze dat nog steeds en dat zou bijzonder zijn. Dat wil ik wel eens meemaken, en ik sleep Bobby mee. 

Maar het is in werkelijkheid heel anders dan je denkt. Er zijn zo te zien geen vluchtelingen. Wel zijn er veel laagbegaafden uit de wijk. Er zijn ook enkele kunstzinnige expressieve Koefnoen-types. 

De middag wordt met het lokale koor en een welzijnsachtige aanpak aangepakt. Het is alsof we in een totaal ander universum zijn beland. We zingen liedjes als 'Droomland', 'Opzij opzij opzij' en 'Spring maar achterop'. De mensen vinden het in elk geval geweldig om samen te zingen. Die komen niet voor de vluchtelingen.

Er is ook een jongen van de School voorJournalistiek die een radioreportage over de middag gaat maken. Vooraf aan de zangmiddag gaat hij mij vragen stellen als: Is een middag als deze noodzakelijk? Er zijn ook diverse mensen filmpjes aan het opnemen, ik ben ervan overtuigd dat we binnenkort op YouTube opduiken.

Ik loop mijn oudste nicht Els tegen het lijf. Haar dochter is vrijwilliger bij dit project en heeft de pr gedaan. 'Dit is mijn nicht,' zegt haar moeder tegen haar, 'zij is    de dochter van een zus van oma. Het meisje kijkt een beetje glazig. Het dringt niet hemaal door. 

Al met al een wonderschone middag.