Het is even diep ademhalen, maar dan ga ik toch maar naar de volkstuin. Vóór de vakantie was het er een natte bende en deed niets het. Hoe zou het er allemaal bij staan? Grasmaaien is opgave 1. Dat gaat bij hoog gras nooit op één accu, dus ik moet ook nog heen en weer. Opgave 2: een plekje zoeken voor mijn souvenir uit Kappeln. En dan wvttk.
Van de weinig gewassen die nog iets beloofden zijn alleen de cherrytomaten en de venkel wat geworden. Eén courgette. Er zijn haast geen bramen.
Dan blijkt dat de Surinaamse buurman heel veel braamstruik die blijkbaar tussen onze tuinen woekert afgeknipt te hebben en over mijn struikjes gestort. Naar dat stukje kijk ik eigenlijk nooit, er is genoeg andere wanorde om me mee bezig te houden. Maar het ziet eruit alsof hij een enorme woede-aanval heeft gehad. Ik ben er minstens anderhalf uur me bezig die bramentakken (dik, met veel harde stekels) uit die struikjes te verwijderen en de boel wat te fatsoeneren.
De ijverige tuinbuurvrouw heeft gisteren haar verjaardag op haar tuin gevierd. Ze had mij ook uitgenodigd maar ik ben niet gegaan want ik was nog niet toe aan een tuin vol vreemde mensen. Ze had mijn kuipstoeltjes geleend en toen was dat nog niet zo, meent ze. Ze bekent dat ik heel veel bramen had, en dat ze die geplukt heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten