maandag 18 maart 2024

Tot slot

Vandaag de laatste les alweer van de cursus Creatief Biografisch Schrijven. Jammer jammer jammer. Zo leuk als het was. 

Ditmaal moesten we een verhaal van onszelf voorlezen in een kleine groep, max 2 minuten. Ik ben nog een hele tijd bezig geweest om mijn verhaal(tje) over het oranje radiootje te halveren. Dan merk je dat andere mensen zich aan zo'n aanwijzing niet storen en drie keer zoveel tijd innemen. Die hebben thuis niet gelezen en geklokt. 

Eentje heeft een herinnering geschreven aan het in slaap vallen als kind van twee. Een heeft een logeerpartij als onderwerp op een boerderij waar de staart van een paard gecoupeerd werd. Het is al leuk om te luisteren, en we mogen een complimentje uitdelen en op een briefje schrijven.

Aan het eind van de les is iedereen vol lof over de juf. In november gaat ze een vervolgcursus geven. 

zondag 17 maart 2024

Op de achterbank

Gelezen: Terug op de achterbank van Olivier Willemsen, gevonden in de bieb hier in de wijk. Het verhaal: man van 42 is weer single. Zijn (ex-) geliefde Anna heeft het uitgemaakt omdat ze het zat was om alles voor hem op te knappen. Nu woont hij op een treurig flatje in Diemen, voor hem gevonden door de man van zijn beste vriendin. Nu gaat hij met zijn reeds lang gepensioneerde ouders mee op vakantie naar Frankrijk. Ze hadden hem uitgenodigd en die beste vriendin leek dat een goed idee. Terug op de achterbank. Het is op de een of andere manier heel herkenbaar, geestig ook wel, maar ook irritant dat die jongen/man geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn leven. 

Nooit van auteur Olivier Willemsen gehoord. Maar dat hoort bij de leeftijd. Hij woont in het Witsenhuis aan het Oosterpark in Amsterdam. 

Ik vind het leuk om te zien hoe hij allemaal zintuiglijke details beschrijft, precies zoals de docente van de schrijfcursus adviseert. Niet psychologiseren en reflecteren, maar laten zien, ruiken, ervaren. In de auto, in zijn jongenskamer, in het Franse huisje, op een terras, in de Franse supermarkt, je bent er helemaal bij.

zaterdag 16 maart 2024

Tuinbuurtje

Weer een middagje naar de tuin, want er thuis over nadenken helpt niet. Er is denk ik heel veel verzopen want het heeft hier van oktober tot eind februari onder water gestaan. Met leedwezen kijk ik naar de dode takken bij de bordjes 'brem' en 'hybiscus' om er maar een paar te noemen. Misschien is het beter om hier oeverplanten in de tuin te zetten. Langzaam komen hier en daar bloesems uit. De namen ben ik alweer vergeten.

Verder is het levendig om mij heen. Alice - die ik ken van de moestuinbakken uit de straat - heeft sinds een maand ook een tuin hier en is - hoewel behoorlijk tuinonwetend - stralend gelukkig. Buurman Richard die een maand of wat geleden een herseninfarct heeft gehad is er nu met een rollator en een schare getrouwen die zijn tuin omspitten. Hartverscheurend lief is dat.

Na een uurtje schoffelen, tuinafval verwijderen en weer een stukje veelbelovende orde creëren  beloon ik mijzelf met een kopje thee, luister ik naar het gekwinkeleer van de vogeltjes, en de playlist 'Classical Garden' om de middag te vervolmaken.

vrijdag 15 maart 2024

Goulash

Ik houd erg van suddervlees, maar niet zo van drie uur sudderen. Ik houd heel erg van goulash, maar dat maak ik dus nooit, en anderen eigenlijk ook niet, Maar nu zie ik bij Marleyspoon een recept van goulash met gehaktballen. Ganz einfach. Mmm. Ui, knoflook, wortel, tomatenpuree, grote witte bonen. Ik doe er ook een paprika in, het staat niet in het recept maar in goulash hoort paprika, vind ik. En goulashkruiden natuurlijk.

Geen idee hoe dit zou smaken met vegetarische gehaktballetjes. Lijkt me niks. 

Recept:

https://marleyspoon.nl/menu/69346-goulash-met-gehaktballen-met-cannellinibonen-en-dille

donderdag 14 maart 2024

Snoeien

Eindelijk een dag zon. Dan is het echt weer leuk om naar de tuin te gaan. Vrijdag heb ik het 'akkertje' van de ergste onkruid ontdaan en er alvast een rabarberplant in gezet. Ik denk dat dat mijn aardappelveldje gaat worden. 

En vandaag snoei ik de drie vlinderstruikplanten en verwijder ik wat dood gras en hout. Ook probeer ik de borders een beetje schoon te harken. Dan krijg je toch meer een idee. De erwtjes- en bosuitjes-plantjes die ik zaterdag op de plantjesmarkt kocht zijn nog te iel voor de volle grond. Wordt vervolgd.

woensdag 13 maart 2024

In Loving Memory

Vandaag is het een jaar geleden dat Will overleed. Ik mis haar nog elke dag. Maar het gemis wordt gelukkig minder fel. Met drie vriendinnen en een oude schoolvriend gaan we gedenken, herinneringen ophalen en bijkletsen. Dat doen we in het Diemerbos.

Deze foto was op Borkum, 2018. In onze reeks 'Voordeeluitjes' was dit ons 'voordeeluitje' naar Delfzijl met uitstapjes naar Appingedam en naar Borkum. Wat woei het die dag naar Borkum. 

Copa 71

Gezien de documentaire 'Copa71', over de officieuze eerste Wereldcup-voetbalwedstrijd voor vrouwen in Mexico in 1971. Een waanzinnig groot evenement in het Aztekenstadion met een capaciteit van ruim 83.000 toeschouwers, zat alle wedstrijden vol. Ter vergelijking: in de Johan Cruijff-Arena kunnen 55.000 mensen. En in het Abe Lenstra Stadion in Heerenveen waar ik onlangs was passen 23.000 mensen. 

Het toernooi uit 1971 is (nog steeds) niet erkend door de FIFA. Want voetbal was een mannensport en moest dat blijven. De film 'Copa71' is vertoond op het IDFA vorig jaar. Wat een enorm stadion is dat daar in México. En helemaal vol, met vooral mannen.
 
Geschiedenis van de tegenwerking van het vrouwenvoetbal:

De documentaire: