Klas

In de boekhandel in Groningen eet ik taart en voer ik vrolijke luidruchtige gesprekken. Al die winkels die weer opengaan: het is er een dolle boel. Dan hoor ik de al jaren niet gehoorde maar onvergetelijke luide schorre stem van Klas, die roept: Lucie Theodora! Zij was mijn baas, lang lang geleden, toen ik in Maarssen werkte. We zijn nog eens samen op vrouwen auto klus cursus geweest. Zij werkt nu in Groningen. 

Ik moet naar Ten Post, zeg ik. Mijn dorp ligt náást Ten Post, zegt zij. En zo verzeil ik zomaar in het beeldschone Woltersum.

Osje aaien

Ik moet Willy Drie hoognodig met eigen ogen aanschouwen en reis af Woudsend, waar het zo aan een picknicktafel aan het water net een vakantie-oord is. Osje aaien is heel therapeutisch, al die botten en spierbundels zijn lekker warm en sterk en heel aaibaar. 

Willy Drie plast bloed. Waarschijnlijk heeft hij planten uit de tuin gegegeten die niet goed voor hem zijn. Er zijn heel veel planten niet goed en dus vergiftig voor ossen. We mogen toch hopen dat deze eerste zonnige dag NIET het einde van Willie Drie is.

Tijdens de maaltijd schurt de hele veestapel zich tegen je aan. Maar na de eerste gang moet een deel op stal. Never a dull moment hier.

Huisjespark

Het nieuws van de dag (Telegraaf dan) is opeens heel dichtbij. Ik bliok iemand te kennen die familiaal gelieerd is aan dit verhaal.  'Sandra H., telg uit een van de rijkste families van Nederland, is dinsdagochtend dood gevonden in de bossen rond Woudenberg. Haar 49-jarige partner is aangehouden. De 45-jarige vrouw werd sinds zaterdag vermist. De politie is daarop een onderzoek gestart en kon maandagavond haar partner uit Soesterberg aanhouden. Het stel woonde tijdelijk in een huisjespark. Aanwijzingen van de man leidden tot de vondst van haar lichaam van Hazeleger. De Telegraaf meldde dinsdag dat de partner heeft bekend. De politie kan dit niet bevestigen. H. zou met haar gezin net zijn teruggekeerd van een vakantie. Zij verdween  toen zij een geleende TomTom zou terugbrengen naar haar broer.' Echt een griezelverhaal. Vanavond naar Hart van Nederland kijken.

En misschien is het verhaal nog wel dichterbij, bedenk ik nu. Will heeft een datsja te Soesterberg. Zou het bij haar op het park zijn?

Vlieland

Welk jaar? Sinds de computer opgelapt is staan alle muziekbestanden op de externe harde schijf en alle foto's op een deelschijf op de harde schijf. Broerlief heeft de harde schijf zeg maar in tweeën geknipt. Vroeger vond Picasa alle foto's vond, ook die waarvan ik liever niet had dat hij ze vond, nu konden Picasa en ik geen een meer vinden.

Maar met rust en kalmte mij net eens in Picasa verdiept. En ja hoor, net schieten in nog geen tien minuten tijd (zoveel tijd heeft Picasa nodig om al mijn fotomapjes te scannen) al mijn tienduizenden fotobestanden langs mijn oog. Wat is dan een leuke foto om te laten zien?

In het kader van de verhaallijnen 'Frau und Hund' en 'Frau und Datsja' deze maar. De Datsja: wij hadden tussen pak 'm beet 1968 en 1973 (??) een 'tenthuisje' op camping Stortemelk te Vlieland. Daar verbleven we dan gedurende de gehele schoolvakantie, zo'n zes weken. En de hond: dat was Mollie. Er vallen vele verhalen over te schrijven. Over het vierpersoons stapelbed in het tenthuisje. De kledingkisten / hutkoffers die per Van Gend & Loos van Emmen naar de camping te Vlieland verscheept werden. Onze slaaptent waar wij gezusters in sliepen, een oude legertent. Broerlief moest als jongen in een eigen tentje, als ik het wel heb. We hadden geen weekendtassen, maar allemaal een doos waar we onze kleren in op moesten ruimen.

En Mollie, onze lieveling, maar in feite een tamelijk onopgevoede gezinshond. Vals tegen vreemden. Grommend onder de eetkamerkast. Wat ik daar schreef? Geen idee. Op blokjes schrijven en tekenen en doedelen heb ik mijn hele leven al gedaan.

Frau und Datsja

Moet wellicht vaker met de camera in de aanslag op pad. Dan kan er weer een nieuwe verhaallijn ontstaan: na 'Frau und Auto' nu 'Frau und Datsja'. Ik heb er nog niet zoveel in de vriendinnenkring, vriendinnen met Datsja's, nog maar drie à vier. Het is maar wat je als Datsja definieert. Maar via via moet de verhaallijn uit te breiden zijn en misschien gaan de lezeressen zelf ook wel weer foto's insturen. Deze Datsja is schitterend. Luxe ook. Ligt midden in het bos.

Will moet het huisjesgevoel nog helemaal krijgen. De parkeigenaar legt uit dat gras gesproeid moet worden als het droog is (en wel nu!). Dus wij naar de Welkoop, waar we een tuinslang en een zwenksproeier aanschaffen. De Welkoop verkoopt twee soorten tuinslang: een goedkope, 20 meter voor ca 12 euro, en een duurder slag voor twee keer zo veel. De verkoper waarschuwt nog dat die goedkope erg gauw een knik krijgt, maar daar hebben wij geen voorstelling bij dus we kiezen voor de goedkope. Die krijgt inderdaad op meerdere plekken een knik en dan sproeit-ie niet. Heel leerzaam.

Ik wil ook een Datsja!

Dobberen op het Kinselmeer

Dobberen is een concept dat de mensen aanspreekt, merk ik. En dobberen kun je op heel veel plekken doen. Wat leuk dat je in de Noordzee gedobberd hebt, belt Bobby. Kom je straks dobberen in de Maarsseveense Plassen? Helaas niet, zeg ik, vanavond ga ik dobberen in het Kinselmeer.

Het Kinselmeer in avondstemming, het is er paradijselijk. Er staan de meest schattige chalets ever. Beetje rommelig, ooit een plekje voor de gewone man van de Dappermarkt, maar tegenwoordig alleen nog haalbaar voor de zeer kapitaalkrachtige. Luigi heeft er lang lang geleden een bemachtigd. Zij noemt haar chalet de datsja. Luigi houdt erg van dobberen, het is zeg maar haar hobby. Ik doe manmoedig mee, want ik ben geen watje, maar het is wel een beetje koud in het Kinselmeer.

Daarna eten we op haar steiger een verrukkelijk vispakketje van de barbecue en zien we de zon knalrood in het water zakken.

Avondje Vondelpark

Zou jij je gewoonten niet veranderen? Vooruit Lucie Theodora! Ruk je los van je iPod en doe een rondje Vondelpark. Bel Will. Die vindt het een wonderlijk voorstel, maar waarom ook niet.

Een rondje Vondelpark op zomaar een zomeravond is een bijzondere ontmoeting met andere leefstijlen. Het park opent met groepen alco's en andere verslaafden, dan komen de groepen toeristen, en hoe verder westelijk hoe huiselijker de sfeer van de groepjes.

Opvallend veel mensen picknicken groot en groupe in het Vondelpark. Soms is het een verjaardagspartijtje, maar vaak ook zijn het zomaar groepen mensen, die zo met zijn tien, twintig om elkaar heen hangen. Ik heb nooit in zulke grote groepsverbanden geleefd. Will schat in dat ze elkaar via Hyves of Twitter bijeen roepen.

Ontspannen kuieren wij de drie kilometer af die de Ronde van het Vondelpark telt en we eindigen op de loungebanken van het terras van het Filmmuseum. Daar bespiegelen wij wat af over het leven, het werk, de crisis, de pijntjes, en de vrijetijdsbesteding. In het kader van het veranderen van gewoonten oefen ik nu een tijdje om half negen beginnen en om drie uur stoppen met werk. Dat bevalt goed. Je hebt ineens eindeloze tijd. Na het werk kun zo wat uren verlummelen, desnoods met je iPod, en dan kan je dat gewoon weer herstellen want je hebt nóg uren over. Verrukkelijk. En je kunt nog steeds op tijd naar bed.

Will heeft een chalet gekocht in de bossen bij Soest en trekt daar volgende week in. 't Zal raar zijn als ze weg is.

Novembervakantie (2)

Dit was het tweede huis waar we waren, het buitenhuis van mijn goede vriendinnen K. en Fr. Het staat in een gehucht ergens tussen de dorpen Coiffy le Haut en Coiffy le Bas en heeft wel vijf gigantische slaapkamers, een woonkeuken, een bibliotheek, een kamer met tafeltennistafel en een schuur met gereedschap en houtvoorraden waar je U tegen zegt. Maar er was koud en alleen in de woonkeuken die houtkachel. Dus daar speelde het leven zich af. In de slaapkamer (wéér raampje linksboven) hadden we baat bij rubberen kruiken. K. en Fr. hadden in de slaapkamerkast weliswaar elektrische dekens opgeborgen, maar die hadden ze in de gebruiksaanwijzing niet vermeld. Dus hebben we ze niet gezocht en dus hebben we ze niet gevonden. Deze vakantie ben ik aardig vaardig met houtkachels geworden. Het lievelingsboek in dit huis was How to be Good van Nick Hornby.