Ik bel de 'wooncoach'. Het duurt best lang. De 15e was toch inleverdatum van de inschrijfformulieren. Het is nu al negen dagen later! 'Heeft u de woningen al zo'n beetje verdeeld?' 'Ik ga zo woningbouwvereniging bellen', antwoordt hij, 'om de uitkomst van de verloting door te nemen.' Wat een duistere mededeling. 'Zijn wij ingeloot?' vraag ik, want dat wil ik alleen maar weten, 'staan wij op de lijst?' 'Er waren acht inschrijvingen voor acht woningen,' onthult hij nu, 'dus ja, u heeft een huis, maar ik weet niet of het huis van uw eerste keus is. Dit telefoontje is officieus. Ik ga u vanmiddag bellen met de officiële uitslag.'
Ik bel Bobby, die midden in een klus op zijn werk zit en even geen tijd heeft. Dus sms-en: 'We hebben een huis! Hij gaat jou bellen, want ik ben er vanmiddag niet.'
De coach belt Bobby. Als die op zijn beurt mij weer probeert te bereiken met de blijde boodschap valt spontaan mijn oude iPhone uit. Hij smst dus maar: 'We hebben nummer 4'. Als ik hem probeer terugbel, is hij weer niet thuis. Het volle leven. Raar, zouden we nu niet een feestje met champagne moeten hebben?
De coach belt Bobby. Als die op zijn beurt mij weer probeert te bereiken met de blijde boodschap valt spontaan mijn oude iPhone uit. Hij smst dus maar: 'We hebben nummer 4'. Als ik hem probeer terugbel, is hij weer niet thuis. Het volle leven. Raar, zouden we nu niet een feestje met champagne moeten hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten