
Al op driejarige leeftijd had de kleine Hildegard visioenen van oplichtende voorwerpen. Ze besefte dat niet iedereen dit soort zaken zag en hield ze daarom in eerste instantie wijselijk voor zich. Later werd ze abdis van een benedictijns vrouwenklooster en ontpopte ze zich als humanist die de strenge kloosterregels veranderde en een menselijker beleid voerde. Zij was ook dokter, wetenschapper en componist. Haar muziek is 1000 jaar later nog steeds populair en de op haar kruidkundige werken gebaseerde natuurgeneeskunst, Hildegard-Medizin, is in Duitsland een hype.
Von Trotta, die het scenario schreef, concentreert zich op de vriendschapsgevoelens die zich ontwikkelen tussen Von Bingen (Barbara Sukowa) en de veel jongere novice Richardis, hevige gevoelens die je nu als lesbisch zou kenschetsen. Dat is af te doen als een moderne interpretatie van Von Bingens leven, maar de interpretatie sluit aan bij haar geschriften en visioenen, waarin ook veelvuldig over vrouwen wordt geschreven.
Van Trotta heeft niet echt keuzes gemaakt. De film behandelt alles: de visioenen, de wetenschappelijke geschriften, de muziek, de bedlegerigheid en de koppigheid van Von Bingen. Maar ze brengt niets zo, dat het echt in je koude kleren gaat zitten. Het blijft ene beetje buitenkant. Toch heb ik er wel van genoten. Mooie beelden, mooie sfeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten