

Vroeg in de ochtend sta ik al in de keuken komijn- en korianderzaad te roosteren. Het hele huis geurt exotisch. Het is wel een heel gedoe alle ingrediënten in huis te krijgen, zo heeft AH geen sperziebonen en spinazie geleverd gekregen. Ik ben in de veronderstelling dat ik twee pakken spinazie uit de diepvries heb gepakt, blijkt dat als ik thuis ben boerenkool te zijn. Van die dingen. Op het laatst blijkt de kurkuma (koenjit) op te zijn, essentieel bestandsdeel van de Bengaalse visschotel. Bobby biedt aan in de Javastraat een goeie toko te zoeken en komt terug met een familiezak kurkuma plus maar liefst vijf zakken Pakistaanse zoutjes. In het kader van het thema-eten.

Het dinertje voor zes pakt heel genoeglijk uit, ondanks dat er onderweg af en toe toch een kleinigheidje mis gaat. Wat precies, dat ben ik vergeten, het was iets met het overschenken via die Bengaalse visschotel in een ordentelijk schaal. Nu is een deel van de bamboe-keukenvloer geel. En de keukentafel ook. Van de kurkuma. Het geel is nogal hardnekkig. En er zijn nog zákken met Pakistaanse chips over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten