Marcher, une filosofie

Van de redactie heb ik boek Wandelen. Een filosofische gids van Frédéric Gros (De Bezige Bij) meegenomen, vertaald uit het Frans, waarin de auteur het belang van wandelen uiteenzet aan de hand van vele filosofen. Er staan mooie observaties in.

'In de eerste plaats biedt wandelen, al is het maar een eenvoudig ommetje, de vrijheid van de time-out: de last van de zorgen van je afwerpen, een tijdlang je bezigheden vergeten. Je gaat de deur uit, flaneert, denkt aan iets anders.'

'Onder het wandelen ontsnap je aan het hele idee van identiteit, aan de verleiding iemand te zijn, een naam en een geschiedenis te zijn. Iemand zijn, dat is iets voor mondaine avondjes waarop iedereen over zichzelf vertelt, dat is mooi voor de divan van de psycholoog. (...) De vrijheid van het wandelen is dat je niemand bent, omdat het lichaam dat wandelt geen geschiedenis bezit, alleen een oeroude levensstroom. Zo zijn we een dier op twee poten dat voortgaat, niet meer dan zuivere kracht tussen de hoge bomen, niet meer dan een kreet.'

Ik vind het wel knap dat iemand 300 bladzijden kan volschrijven over wat ik liefst doe en erváár zonder er theorieën aan te spenderen. Ik zou het ook niet weten, een theorie over lopen. 'Dóen, dat is jóuw filosofie', zegt Bobby, 'gewoon dóen!'

Na één hoofdstuk gelezen te hebben ga ik dus maar wandelen. De On Track-wandeling bij Driebergen-Zeist, Ravenspoor geheten, voert ons door eem prachtig afwisselend gebied met bos heide en vennen, en toch slechts 7 km. Of moet die zin andersom? Het is een verrukkelijk niksige zondagmiddagbesteding met als slot een saté in het plaatselijke Pannenkoekenrestaurant Princenhof.