De tweede les van de creatieve schrijfcursus is gewijd aan de puberteit. We krijgen weer wat schrijfoefeningen, gedachten over ik-als-puber en daar dan een haiku van maken, en dan 'gevoelskaarten', waar je er één uitkiest. Ik kies een vreselijk woord 'zelfmedelijden' en schrijf daar een verhaaltje over. Aanwijzing: begin je verhaal(tje) met een handeling én schrijf het in de tegenwoordige tijd.
Mijn verhaaltje (10 minuten schrijven is wel erg weinig) over mijn radio'tje. (Ik heb er geloof ik ook al een over geblogd. Ja in 2008.) Mijn oranje Loewe Opta. Ik had het zelf verdiend met vakantiewerk en het was mijn levenslijntje naar de vriendinnen op school. De muziek. Radio Veronica of Radio Noordzee. Vanuit hun geloof waren mijn ouders waren nogal tegen popmuziek en dansen, en tegen spijkerbroeken wat voor een meisje dat erbij wil horen en mee wil doen van levensbelang was. De straffen van mijn moeder waren dat ze mijn spijkerbroek en mijn radiootje voor een week confisqueerde.
Het verhaaltje dat ik probeer te schrijven is dat ik als meisje van zestien in mijn smalle meisjesbed lig met oortelefoontjes in. Te genieten van de muziek. 'Angie' van de Stones. Die tijd. En dan komt Mutti binnen, waarschijnlijk controle, ik mag niet luisteren in bed (net als nu de kinderen met de telefoons), ik lig onder de dekens, zij trekt de dekens van mij af, pakt mijn radio af en legt die in haar linnenkast met de deur op slot. Vréselijk. Van de weeromstuit krijg ik met terugwerkende kracht weer zelfmedelijden.
Ergens in een buitenland (Servië) is via Etsy zo'n radiootje te koop voor €139 en €40 portokosten. Ik zou het zo doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten