Het regent en het regent, maar deze dinsdag hebben we een beetje zon. De bolletjes komen al een beetje uit. Elke ochtend kijk ik hoe ze er bij staan. Geluk kan zo eenvoudig zijn. 'Vandaag ga ik met de fiets naar Bilthoven', app ik naar de Bayerische Freundin die eindelijk weer terug is uit Bayern.
Zij zit nu ook op de zangroep daar en de eerste keer heb ik haar met de auto gehaald. Maar de fietstocht van 2x50 minuten door polder en bos maakt de beleving van de dinsdag-zangdag aldaar extra leuk. De terugweg ga ik vaak langs het ouderwetse tuincentrum Van der Neut in Groenekan, waar ze ook bloembolletje buiten hebben staan. Crocusjes à €1. Pootaardappelen hebben ze er ook al. Los in een emmer. Maar dat lijkt me nog een beetje vroeg.
De Bayerische woont in Utrecht-Oost (en ik in Noord West) dus dat is al bijna Bilthoven. We spreken af in Groenekan op het hoekje van de Beukenburgerlaan. De fietstocht is prachtig zonnig maar ijzig koud (2 graden).
Na het zingen wil de Bayerische Freundin gezellig lunchen in Bilthoven en zo komen we terecht in een tuttige lunchroom. 'Ik weet niet,' zeg ik nog, 'dit vind ik tuttig.' 'Maar ik hóud van tuttig!' zegt de Bayerische Freundin. Heel overtuigend. Bijzonder dat ze het woord 'tuttig' kent, we kunnen er geen Duitse equivalent voor verzinnen. Allemaal lunchende Bilthovense dames. De lunch is erg lekker. Dat kunnen ze wel in tuttig Bilthoven.
Op de terugweg scoor ik drie potjes crocusjes bij Van der Neut. En dan gaat het weer motregenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten