Mooie compositie met de naam 'Strak Vloertje'. Verder zijn er wat uitsteekselen te zien, benen, van mensen die moe maar voldaan een biertje drinken en een broodje falafel nuttigen. Om 10 uur sharp zouden we beginnen, maar er was weer sneeuw. Ze hebben van 11-19.30 die vloer gelegd. En nu is het klaar. Geweldig! Hartharthartverwarmend, de hulp van familie en vrienden.Zelf ben ik op zoek gegaan naar tapijt voor de slaapkamers, maar niet nadat ik één minuut kleuradvies had ingewonnen bij de laminaatleg(st)ers. Mosterdgeel moest ik níet nemen, dat werd heel poepig op den duur. Poepig? Ja poepig. Diarree. Rood was goed, of paars.
Ik dus op zoek naar tapijtwinkels in de Indische buurt. De Javastraat, wordt dat straks mijn straat? Ik geloof het niet, het is een beetje en achterbuurtstraat. Wel kleurrijk, veel Marokkaanse bakkers en Turkse groenteboeren, maar de tapijtzaken zijn niet wat je hoopt van een tapijtzaak.
Uiteindelijk besluit ik ja te zeggen tegen Tapijthuis René in de Eerste Van Swindenstraat, op de hoek bij de Dappermarkt, die in het oranje op zijn raam belooft: Vandaag kopen, morgen leggen. Daar heb je wat aan! Hoogpolig rood. Niet morgen, maar dinsdag om 13 uur komt hij het tapijt leggen.
Dan ga ik op zoek naar de firma Jan Best, die prachtige koloniale meubelen heeft. Daar heb ik eerst maar eens twee teakhouten kastjes voor in de badkamer gescoord. Ik denk: als ik straks verhuisd ben zonder kasten, dan kan ik wel al mijn toiletspulletjes netje in de badkamer neerzetten. Op de een of andere manier geeft dat een kalmerend gevoel. Jan Best zit in een nostalgische boerderij met veel loslopende kippen en ganzen officieel in Aalsmeer, maar dat is net aan de zuidwest-rand van het Amsterdamse Bos, net onder Schiphol. Prachtige tocht ernaar toe, door een witgesneeuwd bos.
Ik ben weer net zo onder de indruk als zeventien jaar geleden toen ik daar voor het eerst kwam om twee-woningen-geleden in te richten. Ik kom de komende maanden elk weekend een kastje kopen, beloof ik Jan Best. Dat ziet hij wel zitten. Helaas passen de beide kastjes niet samen in de bolide, dus stuurt hij zijn doofstomme medewerker in een busje achter mij aan om de kastjes nú te bezorgen. Hij verkoopt ook glas-in-lood en meesterwerken o.a. van Tamara de Lempicka, gekopieerd door Chinezen.
Uiteindelijk besluit ik ja te zeggen tegen Tapijthuis René in de Eerste Van Swindenstraat, op de hoek bij de Dappermarkt, die in het oranje op zijn raam belooft: Vandaag kopen, morgen leggen. Daar heb je wat aan! Hoogpolig rood. Niet morgen, maar dinsdag om 13 uur komt hij het tapijt leggen.
Dan ga ik op zoek naar de firma Jan Best, die prachtige koloniale meubelen heeft. Daar heb ik eerst maar eens twee teakhouten kastjes voor in de badkamer gescoord. Ik denk: als ik straks verhuisd ben zonder kasten, dan kan ik wel al mijn toiletspulletjes netje in de badkamer neerzetten. Op de een of andere manier geeft dat een kalmerend gevoel. Jan Best zit in een nostalgische boerderij met veel loslopende kippen en ganzen officieel in Aalsmeer, maar dat is net aan de zuidwest-rand van het Amsterdamse Bos, net onder Schiphol. Prachtige tocht ernaar toe, door een witgesneeuwd bos.
Ik ben weer net zo onder de indruk als zeventien jaar geleden toen ik daar voor het eerst kwam om twee-woningen-geleden in te richten. Ik kom de komende maanden elk weekend een kastje kopen, beloof ik Jan Best. Dat ziet hij wel zitten. Helaas passen de beide kastjes niet samen in de bolide, dus stuurt hij zijn doofstomme medewerker in een busje achter mij aan om de kastjes nú te bezorgen. Hij verkoopt ook glas-in-lood en meesterwerken o.a. van Tamara de Lempicka, gekopieerd door Chinezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten