Gesprek

Werken is ook nog onderdeel van het leven. Ik doe een interview. We spreken uren over de markt voor Literatuur en Eigenzinnigheid. Nederland wordt zo vlak, zegt ze, en meer van die dingen. Aan het eind van het interview zeg ik:

- O ja! Voor ik het vergeet! Je cv! Geboren?
- 1962.
- Waar?
- Emmen.
- Emmen?
- Ja, Emmen. Is daar wat mee?
- Nou ja, niet zoveel mensen komen uit Emmen. Ik kom óók uit Emmen.
- Kom jíj uit Emmen?
- Ja, ik kom uit Emmen.

- Waar woonden jullie?
- Wij eerst aan de Allee en toen aan de Wendeling.
- O, wij aan de Emmalaan.
- In die witte huizen?
- Ja, in die witte huizen.
- Op welke school heb jij gezeten?
- Het GSG.
- Wij zaten op het CSG.
- Wat deed jij? Atheneum?
- Nee, gymnasium-B.
- Ik deed óók gymnasium B!
- Wat deed jouw vader?
- Wiskundeleraar.
- Hè? De mijne ook.
- Jij bent zeker Drents.
- Nee, wij waren import.
- Wij ook. Wij hoorden er echt niet bij.
- Wat heb jij gestudeerd?
- Nederlands.
- Ik ook. Ik in Groningen.
- Ik in Utrecht.
- Bij mij was het de keuze: tekenen of Nederlands.
- Hè, bij mij ook!
- Ik was aangenomen aan de lerarenopleiding te Leeuwarden, daar wilde ik niet naar toe, toen is het Nederlands geworden.
- Bij mij was het de kunstacademie in Den Haag, daar wilde ik niet naar toe. Toen is het Nederlands geworden.
- Aan de Emmalaan woonde ook Jelsma, dat was een vriend van mijn vader.
- Jelsma, dat waren onze buren.
Etcetera etcetera.