Wat knapt een huis op van enige emmers verf. Dat katoenwit maakt alles heel zacht en sfeervol. Soms is het cremig, maar soms ook schijnt het abrikoos. En de lelijk gelakte paarse en lila muren zijn met twee lagen 'renovatieverf' nu overtuigend wit. Wat een harmonie zal hier heersen.Diep dankbaar ben ik iedereen voor alle hulp en inzet, maar tegen de tijd dat we klaar zijn worden de tot dan toe genegeerde pijntjes overheersend. Au au. Keelpijn, oorpijn, hoofdpijn, spierpijn, hees, zeer hoesten. Misselijk. Nichtje rijdt mij lief in mijn bolide naar de Jordaan en daar prop ik mezelf in een slaapzak op de bank, smachtend naar betere tijden. Voetbal kijken en Annie MG.
Nog anderhalve week voor vertrek. Ik staar vanaf de bank naar de gordijnrails, naar de cd-rekjes. Naar alles wat van de muren af moet. De tafelpoten. Ik heb ineens hele slappe armen en handen. Kan me niet voorstellen dat ik ook maar één schroef los krijg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten