Ik ontwaar ineens Orgelboeken mijner Jeugd. Een is zo oud dat het papier bijna uit elkaar stort. Dat was al zo toen wij klein waren en toen is het boek opnieuw ingebonden. Hoe het heet: geen idee, het heeft geen titelblad. De tekst is in het Engels en het Duits en de Duitse tekst is in gotisch schrift. De andere is Worp Psalmen.
Dat wordt een avondje traumatische herinneringen ophalen aan onze orgelleraar Meneer Stekelenburg. Ach, die man kon er ook niets aan doen dat wij op orgelles móesten. We herkennen zijn krassen in het boek. 'L.h. oefenen, wat betekent dat ook al weer?' 'Linkerhand oefenen', weet ik onmiddellijk.
Ik vertel nog maar weer eens gloedvol over mijn enige publieke optreden op een Voorspeelavond van de Muziekschool. Die zo erg was dat ik daarna op mocht houden met orgelles. Eenmaal thuis kan ik me op mijn Yamaha-piano met orgelgeluiden even uitleven op deze 'Fuga' van Händel. Lekker luid. Gelukkigmakend.
Op YouTube staat een aandoenlijk slecht gespeelde versie van deze Fuga van Händel. Je vraagt je af wat de reden is dat deze organist(e) dat op YouTube gezet heeft? Hartverscheurend. Wie de Fuga ook wil spelen klikke op het plaatje, dan wordt het groter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten