Spiegel im Spiegel

Nieuwe tekening 'Spiegel im Spiegel'. Zelfreflectie. Narcisme. Past-ie in de reeks? We zijn opgevoed met het idee dat we niet teveel in de spiegel kijken. Dat dat ijdelheid is? En fout. Raar eigenlijk, want we moeten wel oneindig aan zelfreflectie doen. Maar blijkbaar niet via glas. Het is maar ingewikkeld.

Valt me een oud vers te binnen van Hieronymus van Alphen.

De spiegel

Die telkens in de spiegel ziet,
En zich met schoonheid vleit,
Beseft de ware schoonheid niet,
Maar jaagt naar ijdelheid.

Dit glas maakt trots, of geeft ons pijn;
Wil 'k weten, wie ik ben,
Dan moet Gods woord de spiegel zijn,
Waar ik mijn hart uit ken.

Maar we hebben ook het gedicht 'Mirror' van Sylvia Plath. Zij laat de spiegel over haar dag vertellen. Er gebeurt niet zoveel, ze blikt altijd naar de overkant van de kamer, waar niets gebeurt. Soms komt er even een vrouw langs.

Mirror

I am silver and exact. I have no preconceptions.
What ever you see I swallow immediately
Just as it is, unmisted by love or dislike.
I am not cruel, only truthful---
The eye of a little god, four-cornered.
Most of the time I meditate on the opposite wall.
It is pink, with speckles. I have looked at it so long
I think it is a part of my heart. But it flickers.
Faces and darkness separate us over and over.
Now I am a lake. A woman bends over me,
Searching my reaches for what she really is.
Then she turns to those liars, the candles or the moon.
I see her back, and reflect it faithfully.
She rewards me with tears and an agitation of hands.
I am important to her. She comes and goes.
Each morning it is her face that replaces the darkness.
In me she has drowned a young girl, and in me an old woman
Rises toward her day after day, like a terrible fish.