Wissen

Vandaag is een oneindige autobaandag, waar ik ineens ouderwets van geniet. Hang rond op parkeerplaatsen en bij benzinestations. Het is zo wezenloos: de mens op zijn eigen eiland. Vandaag is dat eiland me genoeg.

De dag eindigt met krankzinnige en in de auto behoorlijk gevaarlijke weersomstandigheden. Het plenst zó dat de ruitenwissers het wissen absoluut niet aankunnen en je werkelijk niets meer ziet. Automobilisten weten niet wat ze moeten doen, op de rem trappen of gewoon op goed geluk doorrijden. 

Ik heb dit eens eerder meegemaakt, het was de tweede dag dat ik mijn nieuwe groene Nissan Almera had. Trots dat ik was. Maar ik kende de auto nog niet goed. Ik kwam terug van Vinkeveen van een zeilcursus en heb toen meer dan een uur in de berm van de A2 gestaan - met vele mede-automobilisten. Complicerende factor was toen dat de ramen aan de binnenkant van de wagen totaal beslagen waren, de blower in al die nattigheid binnen en buiten volstrekt niets meer uithaalde en ik nog niet wist van condensdoekjes. Ik kon gewoon niet meer weg.

Vandaag is de complicerende factor behalve die plensbuien ook de schelle ondergaande zon. Wauw! Dan wel. En dan komt er ook nog eens een onwaarschijnlijk grote kleurige regenboog op. Je kijkt je ogen uit. Het is een wonder dat je ongedeerd thuis komt.