Het project Huis aan de Vecht valt voorwaar niet mede. Het idee van direct aan de Vecht is inmiddels verlaten.
Zo gaat het. Elke keer als ik enthousiast bent is Bobby lauwlauw, en - geef ik toe - andersom van hetzelfde laken een pak. Ik kom op incourante huizen op incourante locaties aan de randen van de stad en hij zoekt rond de binnenstad. We moeten natuurlijk op een léuk compromis uitkomen. Contradictio in terminis. Waar we allebei vol ja tegen zeggen.
Eens zijn over het uitgangspunt: niet te duur maar wel groot. Hij komt met jaren zestig/zeventig doorzonwoningen en ik - als het dan geen Leidsche Rijn mag zijn - met huizen met wat verouderde interieurs. Pippi Langkous-huizen. Elke keer gebeurt het weer: kom je enthousiast met een nieuwe vondst op de proppen, en de ander reageert met: 'Nou nee', of sterker. Dan valt het niet mede om opgewekt verder te gaan.
Eens zijn over het uitgangspunt: niet te duur maar wel groot. Hij komt met jaren zestig/zeventig doorzonwoningen en ik - als het dan geen Leidsche Rijn mag zijn - met huizen met wat verouderde interieurs. Pippi Langkous-huizen. Elke keer gebeurt het weer: kom je enthousiast met een nieuwe vondst op de proppen, en de ander reageert met: 'Nou nee', of sterker. Dan valt het niet mede om opgewekt verder te gaan.
Dit weekend onderzoeken we - op mijn initiatief - twee geweldig leuke huizen, vind ik. Eén aan de Vleutenseweg en één aan de Atoomweg. Die Vleutenseweg wil ik écht, maar Bobby deelt mijn enthousiasme helemaal niet. Dan kun je hoog of laag springen, dat helpt niet. Het is een beetje een tragisch bezoek trouwens, moeder & dochter, gescheiden. Ze vinden het helemaal niet fijn hun huis te verkopen. De puberdochter keert ons steeds demonstratief de rug toe.
Die Atoomweg wil ik eigenlijk ook helemaal niet, maar vind ik als idee geweldig. Er staat een rijtje van 14 huizen direct aan het Amsterdam-Rijnkanaal, dienstwoningen van de Nuon aldaar, krankzinnig. Ruim in en om het huis en helemaal niet duur. Ik geef toe dat de fietstocht ernaartoe echt niet leuk is, maar toch. Nee, zegt Bobby.
We eindigen de fietstocht aan de Rubicondreef in Overvecht. Heeft híj gevonden. Het is het oudste en éérste stuk van Overvecht. Midden in het groen. Vlak bij de stad en vlakbij en NS-station. Maf huis. Ruim en licht. En dan kunnen we weer een beetje lachen. Er is vast wel ergens een huis voor ons. 'There 's a place for us, somewhere a place for us...' Uit de Westside Story. Hieronder een versie van de Supremes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten