In een kastje vind ik ineens de laatste verjaardagskaart die ik van Mutti kreeg: een roze roos met nog een zelfgeschreven felicitatie. Twee jaar geleden. Blijkbaar kon ze dat toen nog... Ik word er een beetje melancholisch van en moet geloof ik nodig naar Emmen om met/bij haar mijn verjaardag nog een beetje na te vieren.
Hoe zou het graf er bij liggen? Zouden de plantjes nog leven? Tot mijn opluchting staat de verlovingstekening-op-perspex er nog! Ik plaats er twee lila plantjes en een roze op. Geen idee of ze het daar houden, in het bos onder de naaldbomen.
De aarde is erg, erg droog. Vooral de denneboompjes en het heideplantje áchter de steen staan er een beetje armetierig bij. Een heideplantje is echt morsdood. Of het in de zomer goed gaat met alle plantjes is maar afwachten. Veel water gieten. Hopen en bidden dat dat even helpt! Het is wel een van de gezelligste graven van de hele begraafplaats.
Een graf moet verzorgd worden, vind ik, er moet levende bloei op staat. Geen zijden of plastic bloemen liefst. Hoe doe je dat op afstand Amsterdam?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten