Er is hier overweldigend veel natuur. Zoveel waar ik als Amsterdammer geen weet van heb, de namen niet van weet. De hele dag is het graven in je geheugen of je al die indrukken te lijf kunt met namen, kennis, weetjes. Het is aardig als er af en toe woorden komen bovendrijven waarvan je niet weet dat je ze kent. Zo zie ik twee tortelduifjes in de peulenboom (die eruit ziet als de levensboom van Klimt) zitten te neuken. Fladderend. Die duifjes zie ik overal samen scharrelen, als het steeds dezelfde zijn. Rond vijven komen er tientallen zwaluwen groepsgewijs zwermen. In duikvlucht. Enorme snelheden halen ze.
En dan al die bomen, struiken, uit hun kluiten gewassen kamerplanten. Volgens Bobby is deze boom - hij staat aan de rand van de Oceaan - een rubberboom.
En dan hebben we het nog niet eens over de sterren en andere hemellichamen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten