De penningmeesteres van het koor woont in de wijk Lunetten. Ik heb beloofd de ordner (die wij van de week als kascommissie gecontroleerd hebben) naar haar terug te brengen. Heb ik weer een fietstochtje en wordt mijn nieuwsgierigheid bevredigd.
Lunetten is een jaren 80-wijk die ingeklemd ligt tussen snelwegen A12, de A27, de binnenring en een spoorlijn richting Culemborg en Den Bosch. Ik ben er één keer eerder geweest, rond 1984, toen mijn vriendin K. er haar 'wooncarrière' begon en niet wist hoe snel ze er weer weg kon komen.
Dus nu vind ik het leuk er rond te koekeloeren. Het regent dat het giet dus ik ga met de auto. Lunetten is vergeven van de woonerven en er is maar één doorlopende weg door de wijk, die je ook maar via één punt in en uit kunt (één voor de fiets en één voor met de auto), vanwege die snelwegen en spoorwegen eromheen. De ‘rondweg’ door de wijk heeft opeens een bussluis en een verboden-in-te-rijden bord, maar ik kan nergens anders naar toe. Dan maar door de bussluis. Het lijkt wel een boze droom. Gelukkig heb ik Google Maps. Hoe deden we dit vóór Google Maps?
Het huis van de penningmeesteres is leuk. Gezellig. Echt van ‘onze’ generatie, met Lundia-kasten, veel boeken en planten. Ik kan me voorstellen dat ze hier in de jaren tachtig ooit neergestreken zijn: een ruim betaalbaar huis. Hun dochter woont in onze straat. Dat schept een band. Weer een stukje Utrecht leren kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten