Gelezen: Het zoutpad door de Engelse Raynor Winn. Prachtig verslag van een adembenemende wandeltocht van geheel een buiten hun schuld om ‘dakloos’ geworden Welsh echtpaar langs het South West Coast Path, aan de westkant van Cornwall, aan de Atlantische Oceaan. Ze zijn in de vijftig, ze hadden ooit een vriend financieel ondersteund met zijn bedrijf, en toen hij failliet ging werden zij meegesleurd. Huis en haard raakten ze kwijt en geen cent meer te makken. Met alleen een tent en een kleine rugzak met minimale middelen besluiten ze te gaan lopen. Ze krijgen ongeveer £48 per maand om uit te geven. En hij is ernstig ziek. Het pad is 1014 km en ze lopen het helemaal.
Het is tamelijk kaal van dag tot dag beschreven. Dit is het. Er is nu pas een tweede boek van haar hand verschenen, las ik, waarin ze weer een huis hebben, hij gaat studeren en zij in een diepe put terecht komt. De wilde stilte heet dat, en daarin krijgen - als je de recensies mag geloven - de personages meer geschiedenis en reliëf.
Waarom ze niet overwegen bij iemand te gaan logeren of waarom niet iemand hen conciërge helpt, vertelt ze niet. Biedt niemand het aan? Willen ze geen hulp aannemen?
Het prachtige omslag is van de Engelse illustrator Angela Harding. Doet me denken aan het mooie boek De uitweer van Amy Liptrot, dat zal wel komen door de woeste kustlijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten