Pop-up Choir

Het is al een tijd geleden dat ik tickets kocht voor het Popup Choir met kerstliederen. In de Pieterskerk hier in Utrecht. Ze bestaan al zes jaar en ze trekken ze met thematische singalongs door het land. Twee jongens, Maarten Bos (34, dirigent) en Tijmen de Koning (35, gitarist) laten iedereen zingen. Het is grotendeels eenstemmig, gewoon meezingen, maar dan ook één parel uit de popmuziek die we driestemmig leren zingen. Ze hebben een waanzinnige energie. Ze treden op van Sittard tot Den Helder en Oosterhout tot Veendam. In theaterzalen, maar ook voor bedrijven. Het idee is: zij leiden, het publiek volgt. Lekkere popnummers beloven ze, alleen maar happy feelings en een driestemmig hoogtepunt. Ook als je denkt dat je niet kan zingen.

Deze weken zijn het dus Kerst-singalongs. Popkerstnummers. Ik ben er eerlijk gezegd niet zo in thuis, maar de Bayerische Freundin kan ze allemaal uit haar hoofd. De mensen om ons heen gaan helemaal uit hun dak. Met als hoogtepunt van de avond driestemmig 'War is over' van John Lennon. 

https://popupchoir.nl/

The Split

Het is alweer jaren geleden dat ik verslaafd was aan de BBC-serie The Split. 2018, 2020, 2022, 2024. Nu popt-ie ineens op bij NPO Plus en NLZiet. Vier seizoenen, het laatste heb ik nooit gezien. Nicola Walker is de hoofdpersoon, als Hannah. Hannah and her sisters.  De Nederlandse acteur Barry Atsma speelt ook een belangrijke rol. 

En zo raak ik opnieuw vele uren verzeild in alle strijd en intriges. Het gaat allemaal over echtscheidingen (ofwel 'familierecht'). Sommige stukken herinner ik me nog goed, andere zijn toch echt weggezakt. Een duur gespecialiseerd juristenkantoor verdient er goud geld aan. Ambities, smeerlapperij, liefde, overspel, verslaving, familiegeschiedenissen, familiegeheimen, schone schijn, professionalisme... You name it. Heel goed verhaal, heel goede acteurs. 

https://npo.nl/start/serie/the-split/afleveringen/seizoen-3

Lean On Me

 

Het is een leuke eerste kennismaking met het Bees Choir afgelopen woensdag. Allemaal aardige mensen, en een erg leuke enthousiaste dirigente, Sophie. Ze dirigeert ons samen met een andere conservatorium-dirigent Olav. Omdat ik mij al ijverig georiënteerd had met wat materiaal van de Bayerische Freundin had kon ik al best aardig meezingen. We zingen ook een Zweeds liedje, 'Vem kan segla', dat is moeilijker omdat de tekst niet te volgen is. Het heerlijkst vind ik 'Lean On Me' van Bill Withers, nooit van gehoord. Soulzanger en componist Bill Withers groeide op in de mijnstad Slab Fork in West Virginia. Toen hij naar Los Angeles verhuisde, miste hij die sterke gemeenschapszin uit zijn hometown en schreef hij het nummer als een boodschap van steun en eenheid, hij speelde het op een kleine piano en het werd een wereldwijde hit.

Maar ook 'Jolene' van Dolly Parton doet mij groot genoegen.

Als aspirant-lid mag ik niet meteen in de map met bladmuziek en audiobestanden, het Heilige der Heiligen. Maar hoe kan ik dan oefenen. Ik word ik maar meteen lid. Lekkere muziek, leuke dirigente. Natuurlijk Google ik net zo lang tot ik haar heb gevonden op YouTube:

Naar Kleve

Bobby en ik doen een dagje Kleef (in het Duits heet het Kleve), een Duits stadje bij Nijmegen over de grens. Ik was er nog nooit, terwijl we toch vaak van mensen horen due er een dagje naar toe gaan, shoppen en stadten Goedkope levensmiddelen, drogisterij-artikelen, benzine, en leuk uit eten. Ik ben er altijd een beetje kritisch op geweest dat je zo'n eind gaat rijden voor goedkope boodschappen. Maar nu gaan we toch een dagje uit. Lunchen, stadje bekijken, naar het Museum en hopelijk een Weihnachtsmarkt met Glühwein. 

Het komt ook: Bobby wil al tijden graag naar het Koekkoek-Haus, een museum gewijd aan de 19e eeuwse Nederlandse landschapsschilder Bernard Koekkoek. Hij werd geboren in Middelburg maar vestigde zich op zijn dertigste in Kleve vanwege het mooie afwisselende landschap. Hij was heel goed en heel invloedrijk in zijn tijd. Eerlijk gezegd ken ik de hele man niet, en ben ik ook niet zo van de 19e eeuwse Romantiek, ik moet allereerst aan Boer Koekoek denken. Maar vandaag vind ik het best.

Ja een heel leuk uitje. We tanken benzine gekocht, toch 20 cent per liter goedkoper dan bij ons. We lunchen lekker warm. We belopen de winkelstraat, altijd leuk, klimmen naar het kasteel en doen verder wat sightseeing. En dan het museum. En dan de Weihnachtsmarkt, met een Gühwein-Treffen.

https://www.koekkoek-haus.de/

Luchtmassameter

Wij vinden het helemaal goed, het idee van een kapotte bobine, ook al hebben we er nog nooit van gehoord. Alle symptomen kloppen. 

Maar het is niet de bobine, meldt Dirk. Het is de luchtmassameter. Dus die wordt nu vernieuwd. Dirk heeft in zijn kantoor een vitrine vol motor onderdelen. Hij geniet ervan om het allemaal te laten zien.

Nu kunnen we gelukkig weer de wijde wereld in. Ik schrijf maar even een blogje, want anders kan ik de bijbehorende woorden nooit onthouden.

'Misschien is het de bobine'

Er is weer iets aan het handje met de auto. Al een paar weken stottert de motor soms als ik in een lage versnelling rijd. Ik merkte dat vooral tijdens het maaltijdenrijden, en omdat het altijd weer over ging besteedde ik er niet genoeg aandacht aan. 

Maar vandaag rijd ik de parkeerplaats op bij het bos en midden op het pad valt zomaar de motor uit en wil hij niet meer starten. Wel kucht hij nog een beetje als ik probeer te starten dus de dynamo is het niet. Na vijf minuten start hij ietwat stotterend weer wel, en kan ik de auto netjes in een parkeervak zetten. En dan probeer je er maar even niet aan te denken. Want in het bos.

De terugweg naar huis is peentjes zweten. Telkens als ik rem dreigt de motor af te slaan hetgeen je hoort en voelt en ziet aan het knipperde accu-symbooltje op het dashboard. Er brandt nu ook een ander lampje. Pff. Snelweg zonder vluchtstrook, avondspits en veel stoplichten. Eerst rijd ik naar huis en doe ik Bobby verslag van de wederwaardigheden. Dat dit bij nader inzien al weken aan de hand is en dat ik het niet  verteld heb. We brengen de auto naar Dirk, die zegt dat hij morgen de auto zal doorlichten. Misschien is het de bobine, zegt Dirk.

Verraden

Bij de tentoonstelling over Liefde was een video kunstwerk met een film over een prachtig opgemaakte tafel buiten, met een duur tafellaken en servies en glazen rode wijn en plat brood. Maar er zit niemand aan en de tafel verregent. Het roep associaties op met het laatste avondmaal, maar misschien komt dan omdat het in het Catharijneconvent was en het tafereeltje in de erker ernaast. Daar stonden twee stoeltjes en je mocht er gaan zitten, alleen of met zijn tweeën, en reflecteren op de vraag of je ooit verraden was of zelf iemand had verraden.

K. vertelde dat ze daar gezeten had met haar schoonzus en dat ze wederzijds ontboezemd hadden.