Feest

Drie meisjes van een jaar of acht uit onze straat - Anne, Fiene en Babet - gaan een Lentefeest organiseren. Van de week kwamen ze al aan de deur voor sponsoring van een springkussen. Het zijn heel initiatiefrijke meisjes. Ze vormen ook een dansgroepje samen. Vorig jaar organiseerden ze een verkiezing voor een naam voor hun dansgroepje. Ze zijn hartverscheurend leuk. Ik vroeg of ze ter inspiratie een dansje wilden doen en dat wilden ze. In ons achtertuintje.

Natuurlijk heb ik ze nu een paar euro gegeven. Ze kwamen nog terug dat ze niet genoeg hadden en of we nog statiegeldflessen hadden. Vandaag kwam de uitnodiging en het programma op de straat-app. Geniet even mee!

Metamorfose

De Bayerische Freundin vraagt of ik meega naar de film Metamorfose van Pim Zwier over de beroemde 17e-eeuwse Duits-Nederlandse insectologe/wetenschappelijk tekenares Maria Sibylla Merian. (Dat beroep heb ik zelf bedacht.) Zij was van kindsbeen af mateloos geïnteresseerd in rupsen en hun leefwereld. De film is zeer onverwacht: een kunstwerk op zich. Het begint met een kwartier lang ontpoppen van een vlinder. Heel traag. Je weet dan wel waar het over gaat: de fascinatie voor rupsen en vlinders. Ook zijn er allemaal animaties met acteurs in 17e-eeuwse kostuums in prenten van Frankfurt, Neurenberg, Amsterdam en op zee. Want Maria Sybilla ging met haar dochter Dorothea naar Suriname om daar bloemen en rupsen te schilderen. Wat zal ik zeggen. Je stapt in een onverwachte wondere wereld, en dat op zaterdagochtend. Als we dit geweten hadden hadden we het nooit gedaan, maar het was een bijzondere ervaring, zeggen we achteraf.

Maria Sibylla is al twee keer eerder in mijn blog voorgekomen. Ik las een roman van Inez van Dullemen over haar. En ik kwam een kritische notie van de Surinaamse kunstenares Patricia Kaersenhout over haar tegen bij een tentoonstelling in het Centraal Museum over botanische kunst.

Naar Jongerius

Voor het eerst dit jaar weer naar kwekerij Jongerius in Harmelen. Op de fiets is het 40 minuten, maar met de auto is het maar een kwartier. Ze hebben er waanzinnig veel perkgoed, vaste planten, groenteplantjes en kruiden voor een relatief lage prijs. Ik vind het er veel leuker dan bij commerciële tuincentra die de mensen allemaal tuttigheden door de strot proberen te duwen. De kwekerij is open voor consumenten op vrijdag en zaterdag. Ik word er altijd heel hebberig: zo'n gevoel van it's now or never. Dan kom ik thuis met twee traytjes groen en heb ik de hele week weer taken in de tuinen. Dus slaplantjes, andijvieplantjes, bloemkool en savooiekool. 

Nu pas herinner ik me de rampen van vorig jaar weer: tot en met april regende het pijpenstelen. Alles was verzopen. En toen kwam er die gekmakende slakkenplaag. Alles mislukte. Toen heb ik de tuin maar in het honderd laten lopen. Daar pluk ik nu de wrange vruchten van. Benieuwd hoe dit jaar wordt.

Lubach

De hele week zaten we om 22u klaar om naar Lubach te kijken. Zo hadden we hem gemist. We hadden wel wat te moeten: zijn baard is langer, hij heeft niet meer dat leuke luisje, en niet het giletje, en niet meer de gymschoenen. De zaal en het decor waren hoger en smaller. Veel items vond ik niet heel erg leuk of te breed uitgesmeerd. Het reclameblok is zo ergerlijk dat je ervan zou kunnen gaan afhaken. Keelpastilles als hoofdsponsor. Ik heb veel recensies gelezen en Volkskrant en NRC zijn heel blij en de commerciële collega's vinden het maar niets. Die maken sneren over de autocue en de lachband (volgens hen). 

Gisteren keken we terug via NLZiet, die adverteren dat je er kunt terugkijken zonder reclame. Vanaf 22.30u. Hij had zijn lange item over de defensie-uitgaven waarin hij uiteenzette dat de laatste decennia kabinet na kabinet bezuinigde op defensie, ook onder Rutte. Nu dan NAVO-baas. Dat was wel weer een sterke.

Voorwandelen

Zondag doen we weer een Stille Wandeling. De dominee van de Kerk-op-Zuilen had een maand geleden gevraagd of geïnteresseerden uit hun kerk misschien mogen meelopen. Zij hebben aanstaande zondag geen kerkdienst, en stimuleren hun leden om aan te sluiten bij stilte-alternatieven in de stad. Zoals onze wandeling. Speciaal daarvoor hebben we de wandeling twee weken uitgesteld. En bedacht dat we naar Oud-Zuilen gaan lopen. Maar niemand van die kerk heeft zich ingeschreven. 

Zoals het er nu uitziet lopen we zondag met zes. Dat is een prettig aantal. Om de voorbereiding te vergemakkelijken lopen we routes die we al eerder gedaan hebben, maar we blijven ze wel voorwandelen. Er zijn tenslotte altijd weer verrassingen. In Groenekan was er een zondag we daar wilden wandelen een halve marathon op onze route. Het Bert Bos-pad in Groenekan was helemaal overhoop gewoeld. Nu ook weer. De Polderweg, een hele smalle asfaltweg tussen twee diepe sloten, wordt momenteel verstevigd. Nieuwe beschoeiing. Er staan graafauto's en fietsers en voetgangers mogen er absoluut niet langs. Geen idee hoe de situatie zondag zal zijn. 

Lord of the flies

'Lord of the flies' van William Golding (1954) heb ik nooit gelezen. Ik heb veel gelezen, maar ook veel nooit gelezen. De striptekenaar Aimée de Jongh heeft van deze klassieker een vuistdikke graphic novel gemaakt. In november zag ik een tentoonstelling van haar werk in de Kunsthal in Rotterdam, met de nadruk op tekeningen uit dit boek. Eenmaal thuis bestelde ik het bij de bibliotheek. Vandaag is het er. 

Pff wat een boek. Prachtig. Het verhaal is indrukwekkend en de tekeningen verdriedubbelen de kracht van het verhaal. 

Een groep jongens - stuk of dertig - op een onbewoond tropisch eiland. Ze zijn neergestort met een vliegtuig. Er zijn geen volwassen overlevenden. Het is een paradijselijk eiland. Twee jongens hebben leiderschapskwiteiten: de vrolijke Ralph en de arrogante Jack. Ralph wordt verkozen tot leider en hij stelt regels op waarnaar ze allemaal moeten leven om het leven leefbaar te houden. Over slapen, eten, hygiëne, overleg, etcetera. Maar Jack ondermijnt hem. De kleine jongetjes zijn bang en Jack voedt de angst. Hij trekt steeds meer jongens naar zijn kant en organiseert orgieën van jacht en geweld. Het samenlevinkje ontspoort en barst uit zijn voegen. 

Waarvan de bibliothecaresse (vorige blog) dus zei: 'U heeft een goede smaak' en Zelf heb ik het gekocht.' 

Ik merk wel dat ik hier niet meer zo goed bijhoud wat ik lees. Al weer weken geleden heb ik van Aimée de Jong ook gelezen: 'Zestig lentes' over een vrouw die op haar zestigste verjaardag man en kinderen in de steek laat en in een volkswagenbusje gaat leven, daarbij allemaal nieuwe mensen / vrouwen ontmoetend. Niet over geschreven.

Dus for the records: van Vinnie kreeg ik zaterdag 'En steeds is alles er. Over missen en herinneren' van Marjoleine de Vos. 'Dank je wel, maar eh, dat heb ik al.' Hij had op mijn blog gekeken of ik erover had geschreven, maar nee. En ik dácht nog.

Tuin en boeken

Vandaag stuurt een van de tuinvriendinnen een quote van de Romeinse wijsgeer Cicero. Ik was alweer een week niet op de tuin, omdat ik nogal opzie tegen het spittten in de zware klei. 

Vorige week kocht ik bij de Lidl twee jasmijn-plantjes. Eigenlijk moeten die tegen een muur of een schutting, maar als kruipplant kan het geloof ik ook. Maar eerst moeten de totaal vergraste borders omgespit. 

Zware klei is erg. Ik krijg de enorme klonten wel omgekeerd maar bijna niet klein. Maar ik moet wel, anders wordt het niets. Geen idee of jasmijn het doet in klei, of die tere jasmijnwortels vat krijgen in die klei.

Maar mijn adagium van vorig jaar indachtig: één uur werken afsluiten met één uur verpozen, en alles stap voor stap. 

Na afloop ga ik nog even langs de bieb, een boek halen van Aimée de Jongh dat ik gereserveerd had. Lord of the flies. Goeie smaak! zegt de bibliothecaresse. Hm, denk ik. Het klinkt een beetje superieur. Zij is jong, ze ziet in mij waarschijnlijk een buurtbewoner op leeftijd. 'Ik was bij haar tentoonstelling in de Kunsthal in Rotterdam', vertel ik. Niet-van-de-straat. 'Ik heb het boek gekocht'', zegt zij. 

Ik leen mijn boeken en loop langs een tentoonstelling, stadsnatuur, door ene Marina. kijkend naar haar foto moet dat deze bibliothecaresse zijn. 'Is dat werk van jou?' 'Ja dat is van mij.' We wisselen websites uit. Het idee is dat mensen uit de wijk hier hun werk gaan exposeren. Marina Soares. Biologe. Illustrator. Bibliothecaresse. Tuin en Boeken.