'Lord of the flies' van William Golding (1954) heb ik nooit gelezen. Ik heb veel gelezen, maar ook veel nooit gelezen. De striptekenaar Aimée de Jongh heeft van deze klassieker een vuistdikke graphic novel gemaakt. In november zag ik een tentoonstelling van haar werk in de Kunsthal in Rotterdam, met de nadruk op tekeningen uit dit boek. Eenmaal thuis bestelde ik het bij de bibliotheek. Vandaag is het er.
Pff wat een boek. Prachtig. Het verhaal is indrukwekkend en de tekeningen verdriedubbelen de kracht van het verhaal.
Een groep jongens - stuk of dertig - op een onbewoond tropisch eiland. Ze zijn neergestort met een vliegtuig. Er zijn geen volwassen overlevenden. Het is een paradijselijk eiland. Twee jongens hebben leiderschapskwiteiten: de vrolijke Ralph en de arrogante Jack. Ralph wordt verkozen tot leider en hij stelt regels op waarnaar ze allemaal moeten leven om het leven leefbaar te houden. Over slapen, eten, hygiëne, overleg, etcetera. Maar Jack ondermijnt hem. De kleine jongetjes zijn bang en Jack voedt de angst. Hij trekt steeds meer jongens naar zijn kant en organiseert orgieën van jacht en geweld. Het samenlevinkje ontspoort en barst uit zijn voegen.
Waarvan de bibliothecaresse (vorige blog) dus zei: 'U heeft een goede smaak' en Zelf heb ik het gekocht.'
Ik merk wel dat ik hier niet meer zo goed bijhoud wat ik lees. Al weer weken geleden heb ik van Aimée de Jong ook gelezen: 'Zestig lentes' over een vrouw die op haar zestigste verjaardag man en kinderen in de steek laat en in een volkswagenbusje gaat leven, daarbij allemaal nieuwe mensen / vrouwen ontmoetend. Niet over geschreven.
Dus for the records: van Vinnie kreeg ik zaterdag 'En steeds is alles er. Over missen en herinneren' van Marjoleine de Vos. 'Dank je wel, maar eh, dat heb ik al.' Hij had op mijn blog gekeken of ik erover had geschreven, maar nee. En ik dácht nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten