Het is zo'n prevakantiestressdag. Kwesties moeten opgelost die al weken hangen en waar je niet ná je vakantie nog eens weer mee geconfronteerd wilt worden.
Voor we morgen afreizen naar Canaria doen we uit eten bij de buurtchinees. Zij biedt troost in moede dagen. Waarom geeft de Chinees zo'n troost?
Deze Chinees heeft wel tafeltjes om aan te eten, maar ze is toch vooral afhaalchinees. Ze adverteert met de One Man Box voor slechts 5 euro. Dat doet vermoeden dat zij zich richt op de man-alleen als doelgroep. Wij eten hier zo eens per kwartaal op zondagavond en dan zie je die doelgroep niet zo, die komt blijkbaar eerder op de doordeweekse dag.
Vanavond zijn ze er echter in groten getale, het loopt in de tientallen, tot aan een groep brandweermannen toe. De eigenares weet van al haar klanten de sores op het werk, de gezondheid en de toestand van de moeder/schoonmoeder.
Haar echtgenoot in de keuken zien we jammer genoeg nooit. Hij moet daar in die keuken een hell of a job hebben. Vraag me ineens af: zou hij de oudere Chinees zijn die 's morgenvroeg in het Flevopark tai chi beoefent?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten