Leed

Het is zo'n week dat ik voortdurend over het werk wil bloggen, hoe enerverend het is. En loop er steeds tegenaan dat ik dat niet doe. Dat dat niet bij mijn concept hoort. Maar vandaag wil ik er geloof ik wel iets over melden. Een aantal onderwerpen raakt me niet alleen professioneel, maar ook persoonlijk. 

Inhoudelijk is het een rampendag. Eerst lees ik over de uitspraak in de rechtszaak over de moord op een Wageningse boekverkoopster. Dat mag op dit blog. Het is het verhaal van een onderneemster van iets meer dan mijn leeftijd die valt voor een Marokkaanse loverboy van vijf jaar jonger die haar alle geld aftroggelt waarna hij haar vergiftigt. Je kan het je niet voorstellen dat het zo iemand overkomt. 

Daarna komt me het faillissement van boekhandel Vrolijk ter ore. Daar moeten we over berichten. Nu zal iedereen dat luidkeels gaan betreuren, maar we kopen met zijn allen blijkbaar geen gay & lesbian boeken meer, of in elk geval niet in de lokale gay & lesbian bookstore. Ik zet de berichten op de social media en dan verspreidt het zich. Kan het bericht er niet af? smeekt de bedrijfsleider.

Boekhandel Vrolijk ging open in 1984. Ik was daar bij. Ik zat in de redactie van Homologie, wij deelden de huur geloof ik met Vrolijk. Het was in de Voetboogsteeg.

De foto vind ik bij Cathelijne Berghouwer. Die is van jaren her, toen het nog feest was bij Vrolijk.