Gelukkig stuurt Hani501 mij tijdig een sms'je dat 'Zing & Beleef Weill' vanavond is in plaats van woensdag. Anders had ik deze avond zo gemist!De dirigent heeft de afgelopen week geloof ik een proces doorgemaakt, ten goede, en is helemaal losgekomen. Hij is daadkrachtiger, geeft straffer leiding en heeft van het weekend een eigen arrangement geschreven op Weills lied 'Youkali'. Het is moeilijk lezen en zingen, zo'n handgeschreven karaktervolle partituur. Maar wel heel mooi.
Hij begint ditmaal middenin te oefenen, in plaats van aan het begin. De bassen vragen na een tijdje of hij het misschien een keer helemaal voor wil spelen. Nee, antwoordt hij ditmaal ferm, ik heb mijn eigen redenen om het zo te doen. Bravo.
In de pauze roepen een paar dames: 'Wie is Lucie? Wie is Lucie?' Nietsvermoedend meld ik mij. Zij blijken mijn blog gevonden te hebben en dat ook nog eens aan de mannelijke tenor medegedeeld te hebben. O help, denk ik blozend, wat had ik geschreven? Over Dad's Army.
Na de pauze zingen we September Song. Het lied is een metafoor over het leven zelf, legt de dirigent uit. 'Eerst denk je nog dat je heel veel vrouwen wilt, maar als je ouder wordt denk ik: Laat ik maar bij deze vrouw blijven.' Als ik het goed begrepen heb.
Ik wil volgend jaar weer op een cursus van deze dirigent, fluister ik Hani501 toe. Groupie, zegt ze, groupie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten