Bobby is naar Vlaardingen, waar Schoonmama vandaag naar toe verhuist, naar het revalidatiecentrum. Ik plof na het eten uitgeput op de bank, TV aan, en ik val in de serie 'Hunted', waar ik nooit naar zou kijken. Maar Wills familie bij wie ik zondag haar verjaardag vierde was er vol van. Een aantal mensen, meest mannen, zijn voortvluchtig en proberen drie weken van de radar te blijven. Maar elke beveiligingscamera, verkeerscamera en geldopname wordt gevolgd. Ik moet zeggen: zo'n programma werkt sterker op je in dan een krantenartikel over privacy.
Als Bobby weer thuis ik en we de dag bespreken nemen we ook het tv kijken door. Ik ben gewend alleen tv te kijken en wil daar geen verantwoording over afleggen. Dus ik kijk - behalve het Jounaal - geen tv als we samen zijn. Bobby kijkt wel voetbal in de kamer. Maar hij is alleszins bereid dat in zijn bibliotheek-to-be te doen als ik dat wil. Maar dat vind ik ongezellig. Als hij voetbal kijkt en ik heb geen zin, dan ga ik naar mijn eigen kamer. Ik wil op die kamer geen tv. Die kamer is voor stilte, muziek, lezen, tekenen.
Maar het is een aanname van mij, realiseer ik mij, dat hij niet wil dat ik stom zit te zappen. Ik wil niet dat híj stom zit te zappen.
Als straks de nieuwe cd-kasten er zijn, januari of zo, of nog wat later, en de bibliotheek in gebruik genomen kan worden, dan wordt alles beter. Dat weten we zeker. Dan wordt dat de tweede tv-kamer. De Muziekkamer.
Bij gebrek aan cd's steken we de iPhone in de muziekinstallatie en luisteren we via Spotify naar The Best of the Kings Singers. Ik heb dat mooie nummer The Heart is a Holy Place, en hij Lullaby, van Billy Joel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten