'Wat heb je toch leuke jasjes', complimenteert Ruth mij op kantoor. 'Elke dag heb je weer wat anders aan! 'Ja', zeg ik een beetje meesmuilend, 'ik heb een kast vol leuke jasjes! Maar ze stonden me niet meer. En nu beginnen ze me weer te staan!' Met mijn leuke jasjes en mijn nieuwe krullen wordt het met de week weer aangenamer om in de spiegel te kijken.
Ik heb last gehad van een plateau, zoals ze dat in Weight Watschers-termen noemen. Dat je - hoe je ook je best doet - maar niet afvalt. Waardoor de kans groot is dat je het bijltje erbij neergooit en weer al die lekkere dingen gaat eten waar je de hele tijd naar snakt. Want nu is het steeds: nee, geen taart, nee geen chocolaatje, nee doe mij maar water, nee geen nootjes. Nou, één glaasje wijn dan. Maar nu gebeurt er weer wat, en ben ik deze week wel een kilo kwijt geraakt. Nooit te vroeg juichen, Lucie Theodora, want het zit er zo weer aan, maar toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten