Om kwart voor twaalf ben ik thuis. Bobby heeft het buitenlicht aangedaan en het huis is brandschoon en ongelofelijk opgeruimd. We zitten op de bank. Ik heb niets te vertellen, zeg ik. Nou hij wel. Over Schoonmama in het ziekenhuis te Schiedam waar hij bijna elke dag geweest is, en over de vele akkevietjes op het werk...
En als hij klaar is dan begin ik. Eindeloos spui ik over alle gesprekken en artikelen en ontmoetingen en foto's en-die-zei-dit-en-toen-zei-ik-dat... Debriefing is dit, zegt Bobby, net als militairen die op een gevaarlijke missie zijn geweest. Onder grote druk hebben gestaan. Die krijgen ook een debriefing. Om psychische schade te voorkomen. Daarbij eten we twee zakjes zoute stokjes.
Morgen ga ik weer kranten lezen, wil ik weer weten wat er gebeurt in Mosul in Irak en in Aleppo in Syrië, om maar twee brandhaarden te noemen. In Amerika met de presidentsverkiezingen.
Morgen begin ik weer aan de Weight Watchers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten