De piano is ook zo'n ding. Soms gaat het best en soms gaat het helemaal niet. Bobby vindt het heel fijn als ik speelt en gaat altijd mee neuriën, maar dan raak ik meteen van slag. Onlangs heeft hij in een verhuisdoos die eindelijk openging de foto van zijn vader teruggevonden en die staat nu ook op de piano.
Op de piano stonden altijd alleen de portretten van wijlen míjn ouders. En een plaatje van een kind dat nog maar net heeft leren spelen. Het wordt een beetje dringen daar. Maar het spel gaat wonder mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten