Het is zo'n heerlijke zondag, dat ik almaar maar wil bloggen. Wat een rare gewoonte. Men moet nou ook weer niet overdrijven, Lucie Theodora. Wordt het niet een beetje overdreven? Wie kan dat nou bijhouden? Wat zullen de mensen wel niet denken? Maar zo is de regel. Als ik iets moois zie of hoor of aantref, of iets afgrijselijks, dan wordt het een blogje.
Vandaag gaat het maar door. Ik kan er zo nog drie, vier afleveringen verzinnen. Het boek Zuilen toen Zuilen nog Zuilen was Deel IV, de wandeling in zon en sneeuw langs de Vecht naar Oud-Zuilen, het pianospel ('Once upon a Time in the West'), de dood van Al Jarreau...
Vandaag gaat het maar door. Ik kan er zo nog drie, vier afleveringen verzinnen. Het boek Zuilen toen Zuilen nog Zuilen was Deel IV, de wandeling in zon en sneeuw langs de Vecht naar Oud-Zuilen, het pianospel ('Once upon a Time in the West'), de dood van Al Jarreau...
Dan maar de tekening. Geïnspireerd door wandeling in het Julianapark vind ik een plaatje van kuifhoenders. Ze kunnen zo in een strip of een animatiefilm. En maar kwekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten