'Je kunt nog heel veel niet met de pols, je moet dagelijks oefeningen doen', zei de gipsmeesteres, maar ze zei er niet bij welke. 'Over drie weken moet het weer gewoon voelen. En zo niet dan moet u terugkomen.' Ik ervoer allemaal onverwachte krakjes en knakjes bij het buigen van de vingers en de hand. Ze kneep in alles en zei: 'Dat zijn waarschijnlijk de stijf geworden spieren en pezen.' O.
Het is raar om zonder specifieke kennis van het bewegingsapparaat en zonder foldertje te gaan oefenen. Er knakt en bokt van alles in die hand. En de pols is best pijnlijk. Maar wat is dat en is dat erg? Andere ziekenhuizen hebben die foldertjes gelukkig wel en hebben die ook op internet gezet. Bijzonder om te lezen. Van die informatie die niet overkomt als het je niet betreft en waar je heel dankbaar voor bent als het je wel treft.
De moestuinjuf vindt het maar raar dat ik geen foldertje kreeg. Vroeger ging je met zo'n pols naar de fysiotherapie, zegt ze. Vroeger.
Ik denk steeds aan mensen die gemarteld worden, bijvoorbeeld in Syrische gevangenissen, en voel me met mijn pijntjes een enorme jeuzelaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten