 |
| links radijs, midden tuinkers, rechts rucola |
Op mijn eindelijk weer eens vrije woensdag ga ik (na het ontbijt, de koffie, de boodschappen, het opruimen, alles duurt heel lang) naar de moestuin aan de Klopvaart. Drie haltes met bus 3 Overvecht in. En dat 5 minuten lopen. Op de mountainbike voelt toch niet fijn.
Afgelopen zaterdag met het verse gips heb ik bij de moestuincursus verstek moeten laten gaan, al vond de Juf dat ik wel moest komen. Dan hielp ze me wel. Nu vindt ze dat ik zeker moet blijven komen en dat ik een hulpje moet zoeken.
Met de gipsarm houd ik een beetje als beleid aan dat ik niet doe waar ik erg tegenop zie. Maar die cursusmoestuin en die juf spoken in mijn fantasie. Laat ik die tuin na één les nu maar waaien? Hoezo heb ik geen hulpje? Ik app Peeq: 'Wil je me zaterdagochtend misschien twee uur helpen?' En ze zegt gewoon ja. Dat is al één spook weg.
In tegenstelling tot mijn spookbeelden is er in de tuin haast niets veranderd. De tuinkers is opgekomen, en de radijs zie je ook al. De rest nog niet. In de tuin van Hassan staan staken, maar in die van Martijn niet. Zijn die onderdeel van de gemiste les?
Sommige tuinierders zijn al heel planmatig bezig. Ik zie ook een tuin waar de tuinierder niet zaait en poot, maar gewoon kleine plantjes bij het tuincentrum haalt. Ha! Die werkwijze spreekt mij ook wel aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten