Ik zie het affiche hangen in Parijs en weet dat ik naar binnen wil. We doen Parijs op de taoïstische wu-wei wijze. Vanuit het idee dat de mooie dingen je dan vanzelf toevallen. En zo raken we verzeild in het Cloitre de Billettes, een heel oud voormalig klooster - kloosyergangen zijn altijd zulke mooie plekken - en daar hangen wonderlijke iconen. Kleine vierkante schilderijtjes in die stille gang. Portretjes van gewone mensen met een halo om hun hoofd. Gemaakt door een jonge Chinese kunstenares uit Shanghai: Moyu Zhang. Ik wil graag alles weten, maar ze heeft geen website, vertelt ze. Dan maar een gesprekje proberen.
Zoals mijn Frans 'très pauvre' is, zo kun je dat ook zeggen van haar Engels. Dus echt ver komen we niet. Ik vraag over de 'background' van de schilderijen en die vraag snapt ze werkelijk niet. Maar ze had twee jaar geleden een cursus iconen schilderen gedaan, vertelt ze, en besloot toen in plaats van die oude heiligen haar vrienden als icoon te schilderen. Waarom een halo, vraag ik. Omdat iedereen wel iets heiligs om zich heen heeft. Zoiets. En die witte doeken? Die hoorden bij de performance die ze gedaan had bij de opening. Geblinddoekt in een witte jurk. Een oude Japanse dans.
Fascinerend toch dat een jonge Chinese kunstenares door oud katholieke iconen geboeid is en dan dit maakt. En als dit haar vrienden zijn: een bijzondere vriendenkring heeft ze dan. Het maakt allemaal wel nieuwsgierig.
Een beetje googelen levert op dat het klooster Cloitre de Billettes een heel oud en een van de laatste kloosters is van Parijs en dat die kerk sinds 1808 Luthers is. Rue des Archives.
En een filmpje van Moyu Zhangs performance bij haar opening.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten