Deze maand is er op tv een aantal schrijversportretten in de documentairereeks 'Het uur van de wolf'. Afgelopen week eas het Joke van Leeuwen, en de volgende weken komen Herman Koch en Thomas Verbogt aan de beurt. Joke van Leeuwen was al vanaf vroeg (ca 1978) een heldin van mij, omdat ze toen al zo geestig en succesvol was als cabaretière die eigen teksten schreef én als kinderboekenschrijfster en tekenares. En zo hartverscheurend verlegen. Zij was een van de eerste personen die ik interviewde, toen dus voor Opzij. Met haar begon mijn journalistieke carriere. Eerlijk gezegd dacht ik toen vooral dat ik het echt niet kon, journalistiek, want ik was zelf ook heel verlegen en kreeg geen woord los uit die vrouw.
De afgelopen dagen kijk ik ook naar Arthur Japin geïnterviewd door Annemiek Schrijver in de reeks 'De verwondering' en een aantal schrijversinterviews bij VPRO Boeken. Vind het ineens een erg leuk genre. Die mensen (schrijvers) hebben jarenlang iets bedacht en afgemaakt, en kunnen daar doorgaans goed en origineel over vertellen. Ik zag Rob van Essen (10 boeken reeds, nooit van gehoord) en Maarten 't Hart (die het heilig vuur een beetjes kwijt was).
De portretten van Het Uur van de Wolf gaan veel verder dan in interviews van een kwartier. die duren een uur en zijn gemaakt door gerenommeerde documentairemakers.. Deze van Joke van Leeuwen is gemaakt door Hedy Honigman.
Het is een feest om naar te kijken. Voor heel veel volwassenen en kinderen is zij een heldin, al tientallen jaren. Mensen vertellen hoe ze 'Het huis met de zeven kamers' herlazen en herlazen en konden dromen. Dat had ik ook. Me sokke sakke so... Is ook zo'n zin van haar. Haar eerste novelle 'De tjilpmachine' heb ik ook vaak herlezen. De combinatie van spoken in je hoofd die zij raak maar toch licht kon verbeelden en beschrijven die spreekt duizenden kinderen en volwassenen aan. Leuk om te zien hoe leuk ze is met kinderen. Leuk op podia. Hoe ze werkt op papier en op de computer.
Feest is ook de foto's te zien uit 1978, of iets later, de tijd dat ik haar interviewde over haar theaterprogramma 'hoe langer hoe zwanger'. Ik herinner me nog dat ik zelf foto's maakte en afdrukte en dat die niet scherp waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten