Laatste dag Heerde. We maken een fietstochtje oostwaarts waarbij we de IJssel twee keer oversteken: op de veerponten bij Olst en bij Wijhe.
Olst en Wijhe zijn namen die op de een of andere manier in mijn geheugen gegrift staan, maar ik was er nog nooit. Ze horen bij de droom van een meerdaagse tocht langs de IJssel, die ik nog nooit gemaakt heb. Misschien heb ik ze ook onthouden omdat er treinstations zijn. Die liggen aan een treinlijntje van Marienberg naar Almelo.
Nu stellen we een route samen aan de hand van de fietsknooppunten. Bij het plaatsje Den Nul (wat een naam) trekken we de route aan de oostkant, want het stuk aan de westkant van Den Nul lijkt niet erg doorfietsbaar. Den Nul is echt niets, is onze indruk. We eten een bammetje op een groot fantasieloos grasveld met twee wipkippen, twee voetbaldoelen en een picknicktafel. Is dit het idee van een plantsoen? We maken grapjes over de gemeenraadsvergadering die ging over het vaststellen van het budget voor dit veld. Nul. Alleen die drie objecten en aan een kant een haag voor de veiligheid van de voetballende kinderen.
Achteraf hebben we daar te Den Nul het mooiste totaal gemist. Er is een wild natuurgebied met een modern infocentrum en een fort. Er vaart een klein fietspontje naar toe waar je soms wel een uur moet wachten voor je erop kan, vertellen 's avonds Schoonzusje en Zwager als ze terugkomen van Zwitserland en graag horen wat we allemaal gedaan hebben. De volgende nog maar eens naar Den Nul.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten