De reis duurt bijna acht uur. Na een uur of wat vraag ik haar maar eens welke taal ze spreekt. Dat blijkt Slowaaks te zijn. Zij verstaat geen Oekraïens, zegt ze, maar Oekraïners verstaan wel Slowaaks. Ze was naar NL gekomen om te werken, maar de agency die voor werk en huisvesting zou zorgen gaf toen ze in Eindhoven was aangekomen nul op rekest. Ze namen de telefoon niet op. Dit grapje heeft haar in drie dagen honderden euro's gekost. Ze had geprobeerd het te melden bij de politie. Het was bekend, maar ze konden niets doen, hadden ze gezegd. Het was een groot debacle geworden. Het was zó duur in Nederland! Het ergste vond ze dat je in NL nergens voor niks je handen kan wassen.
Ze studeert internationaal management en spreekt vloeiend Slowaaks, Russisch, Engels, Italiaans, Frans en Duits. We bekijken samen de kaart van Slowakije. De hoofdstad Bratislava waar ze woont ligt tegen Oostenrijk aan. Aan de Donau. Haar ouders vinden het goed als ze zou emigreren naar een land met meer mogelijkheden. Haar land is klein en arm. Maar het is wel haar thuis. Er wonen ook daar veel gevluchte Oekraïeners, want van hen is het echt een buurland. Oekraïeners worden daar vriendelijk ontvangen en bejegend. Verder hebben ze in haar land weinig vluchtelingen. Moslims had ze nog nooit gezien, die zag ze voor het eerst in Utrecht. Die hadden haar een schok gegeven. Praten die mensen Nederlands? Ja die praten Nederlands.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten