Het is een fantastische dag. Het Haus der Kunst is inderdaad het museum waar ik veertig jaar geleden ook was. De tentoonstelling valt wat tegen, maar dat is ook omdat er net een perspresentatie aan de gang is voor de nieuwe tentoonstelling die vanaf morgen voor het publiek open is. Kunst voor kinderen. Wel zie ik een tentoonstelling 'Where will we land' van en over mensen van andere werelddelen die een akelige vluchtgeschiedenis hebben, die onwelkom zijn in het land waar ze naar toe zijn gevlucht en niet weten hoe hun leven zal verdergaan. Mooi. Ongemakkelijk.
Het park is prachtig! Dat ik daar ooit niet in durfde. Beetje Vondelpark, beetje Amsterdamse Bos. Zo groot en hoog en open en bomenrij. Ontspannen wandelende mensen. Alle soorten en maten. Maar het is spectaculairder qua attracties. Er loopt een beek doorheen en aan het begin is golfslag gemaakt waar surfers op surfen. Het heet de 'Eisbachwelle' en alleen de echte top van de surfers mag daar surfen. Anders is het veel te gevaarlijk.
Vorige week las ik een artikel in de Volkskrant over boeken over wandelen, geschreven door vrouwen. Dat die zo anders zijn dan boeken over wandelen geschreven door mannen. Alléén wandelen hebben we het over. Altijd speelt angst mee. Vooral als er een man-alleen opdoemt: een man zonder hond, zonder hardloopschoenen, zonder visgerei, zonder fiets... Wat-doet-die-man-hier? Heel interessant verhaal. Nu heb ik er helemaal geen last van, maar gisteren langs de weelderig beboste oever van de Isar had ik het wel.
Vandaag loop ik helemaal naar de Biergarten bij de Chinesiser Turm, alwaar ik een bord Pommes nuttig. Dan ben ik zo moe van al dat lopen dat ik een bus naar huis neem. Pff.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten