De vakantie zit er op. Om 23.30 voor het slapen gaan herhalen we nog even uit het hoofd alle locaties, logeeradressen, landladies, behuizingen, buren, discussies, restaurants, obers, wandelingen, maaltijden en andere wederwaardigheden en we kunnen concluderen dat het een mooie reis was.
De terugreis is eindeloos, we vertrekken om 07 uur bij het laatste hotel naar Dubrovnik AirPort dat helemaal niet geëquipeerd is voor zoveel reizigers, maar je moet gewoon uren in de rij staan en je hersens uitschakelen.
Ook in Nederland gaat dat trouwens door: de trein van Schiphol richting Utrecht rijdt niet wegens werkzaamheden.
Was het het waard? Het was het waard. Het ene jaar wil ik helemaal niet in vliegtuig of auto, de optie vorig jaar met de boot van IJmuiden naar Newcastle was een geweldige. Maar soms moet je twee à drie dagen reisgedoe op de koop toenemen.
Neef PJP reist momenteel per motor door de Balkan. Ik volg hem op Facebook. Hij is om te beginnen met de autotrein naar Wenen gegaan. Die rijdt vanaf Dusseldorf. Misschien is dat ook een optie, ooit.
Eerdere jaren namen Bobby en ik na verre vakanties afscheid op Schiphol. Dat voelde - voor mij - soms heel dramatisch. Nu is het samen-uit-samen-thuis. Ook weer raar. De trein Schiphol-Utrecht die we uiteindelijk nemen rijdt nota bene over de Zeeburgerdijk. Snik. Bobby kijkt ook. Hij weet dat ik af en toe wel een dagje terug wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten