Singalong

Mijn tweede singalong - vanavond te Hattum - is weer een feest. Het gaat zo: we zijn met ons zevenen, we eten samen en daarna gaan we samen liedjes zingen. De oorspronkelijke nummers worden via Spotify op de geluidsinstallatie afgespeeld. Om de beurt mogen we een nummer roepen, en dan zoekt iedereen de lyrics op de telefoon, en zingen we allemaal mee. Liefst natuurlijk uit volle borst. 

Vanavond kan ik beter meekomen dan de eerste keer. Ik snap nu beter dat iedereen een andere muzikale bagage en muzikale smaak heeft, en dus andere nummers kent, en dat het uiteindelijk het leukste is om een goeie Breda gedragen evergreens inbrengen. Niet te snelle of te ingewikkelde tekst, niet te lang tussenspel. Jouw lievelingsliedje kan geheel onbekend zijn bij de anderen. Dan kan jouw particuliere speciale beleving een klein beetje stuk gaan. Het is de kunst om respect te hebben voor nummers die jou niet al te veel zeggen en waar een ander veel van houdt.  Im algemeinem kunnen we concluderen dat de Beatles het het beste doen. Hey Jude. When I'm sixty-four... 

Mooi is dat iedereen steeds meer los komt. Het is ook een kwestie van vertrouwen. 

En dit alles geschiedt in een villa zonder buren te Hattem, in het donker, buiten bij het haardvuur. Gedenkwaardig. Wordt hopelijk vervolgd.