In de ochtend gaan we naar Ulcinj, de meest zuidelijke 80% Albanese stad in Montenegro. Ik verwacht een soort Kosovo-Albanezen, maar zo is het niet. Het is druk, chaotisch, kleurig, goedkoop, vol, en wel grappig. Gedoekt en halfbloot supersexy beweegt hier schijnbaar moeiteloos langs elkaar. Op een strandje niet ver boven Ulchinje had je zowel vrouwen in minibikini's als in burkini's. De bikini's die hier te koop zijn, zijn helemaal over de top.
Bobby wil graag nog Albanie in, maar ik mag het zeggen. Ik weet het niet. Ik gun het hem, maar zelf heb ik weer zo'n dag van Was-Ik-Maar-Thuis-Gebleven. Het is zó warm! Het nudistenhotel waar we verblijven is een fenomeen, en goed voor de verhalen, maar toch niet echt mijn ding. Het is hier allemaal dan wel naakt, maar verder nogal onpersoonlijk. Niemand groet elkaar. Ik vind het leuk om mij met de mensen te verhouden.
Je kunt hier een massage nemen. Laten we een massage nemen. De masseur is een jonge man. Tegen mij praat hij niet, maar met Bobby wel. Normaliter is hij fysiotherapeut in Podgorovic, en daarnaast behandelaar van het nationale volleybalteam van Montenegro, en dit masseren op het nudistenhotel doet hij er in de zomer bij. Ik vraag me af waarom hij het doet, wat hij eraan ervaart, of hij van mensen houdt, of dat hij een hekel heeft aan onsportieve lijven. Alle genoten massages passeren in mijn gedachten de revue. Grappig dat je daar een geheugen voor hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten