Het ‘wrede meisje’ - de ergotherapeute - is weer heel lief geweest en heeft een nieuw hulpstuk voor me gefabriekt. Hulpstukken fabrieken is een van haar taken die haar onderscheidt van de ‘gewone’ fysiotherapeut. Het is een zogenaamde ‘zachte’ brace, voor op de fiets. Want het fietsen gaat wel nu, op zich, maar kuilen en drempels geven nog steeds zo’n schok in de zere pols. En dan doet de pols na twee uur fietsen de hele dag nog zeer. Dus ik laat uit voorzorg steeds mijn stuur los wanneer ik een hobbel in het zicht krijg. Ik had de fietsenmaker nog gevraagd of hij iets had om de schokken te dempen maar die hebben ze wel voor de hand maar niet voor de pols.
Dit is m geworden. Ze is er zelf erg trots op en vraagt er een foto van. Om aan haar baas te laten zien. Of-ie nou echt dempt... ik weet het niet. Maar een zachte brace is wel heel troostrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten