Mijn apparaten raken aan het eind van hun latijn. Mijn iPhone 6s (van 2016) heeft slechts 16 GB geheugen en daar kan hij nog maar weinig mee. Ik moet de hele tijd alle apps van de telefoon afgooien en opnieuw weer downloaden als ik er wat mee wil doen. Zo’n gedoe. Maar zomaar online een telefoon kopen en hopen dat ik zelf het telefoonnummer van de ene telefoon naar de andere kan overzetten, nee. Dus de nieuwe tien-minuten-afspraak moet maar naar de Vodafone. Ik kan het niet uitstaan, want het ding is op zich nog goed.
Het zelfde geldt voor mijn laptop. Ik heb een HP uit het stenen tijdperk. Ik heb had mijn jaarlijkse checkup door een jongen van StudentAanHuis, Shaan heet hij, en die vindt mijn computer wel erg traag. Daar kan hij niets aan verhelpen. Hij kan alle cleanups wel doen, maar dat maakt de computer niet sneller. Het is heel fijn om met zo’n jongen te praten. Ik leg al mijn kwesties aan hem voor, ik luister ik goed naar zijn uitleg, en dan voel ik me weer iets deskundiger. Hij vindt het bijzonder dat ik interesse toon en aantekeningen maak, want zijn meeste klanten tonen geen enkele interesse.
Een nieuwe schijf zou kunnen, zegt hij. Maar die kost ook zo weer 100 euro en dan moeten al die bestanden nog overgezet worden. Neem nou gewoon een nieuwe computer, zegt Bobby. Student Shaan zegt dat hij de inhoud van de computer kon overzetten op de nieuwe, zelfs zo dat hij precies zo ingericht is als de oude, dat kost ongeveer drie uur, maar ik heb zijn nummer niet genoteerd.
Dus de komende weken gaat u mij horen over deze trip. Mijn vorige laptop was een rooie, zeg ik altijd. Een mooie rode Asus. Gekocht bij Paradigit op de Nagtegaalstraat. Dat weet ik nog, dat ik ‘m aanwees en dat ik een doos meekreeg en dat ik thuis het ding aanzette, peentjes zwetend, hij-zal-het-wel-niet-doen, wat-moet-ik-doen, ik-kan-dit-niet, en toen deed hij het het gewoon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten