We gaan naar het Bosjökloster dat op een eiland ligt in het Ringsjön-meer waar wij aan kamperen. Er loopt nu een weg door dat meer via dat eiland, de weg naar Malmö, dus het is een eitje om er te komen. Het is heel oud en sinds de reformatie geen klooster meer is maar een privélandgoed dat enorm mooi wordt uitgebaat door de huidige eigenaren.
Er is een kerk, dat klooster, een fantastische tuin en park, een grote tentoonstellingsruimte, een restaurant, een winkeltjes. Entree €10 pp en dat bedrag alleszins waard. Je kunt er úren zijn.
Fascinerend is het beeld en de tentoonstelling van kunstenares Susanna Arwin van de tasjemeppende ‘tante’. In eerste instantie is het leuk. Humor. In 1985 verscheen er een foto in de krant van een middelbare dame die met haar tasje naar neonazi’s sloeg. De foto ging viral, zoals dat nu heet, en werd heel beroemd. Maar er zit ook een keerzijde aan. Zo leuk is het niet. De vrouw die met het tasje mepte haar ouders waren in de oorlog omgekomen in een concentratiekamp. Ze was wóedend op die neonazi’s. Ze was ook heel ongelukkig dat media en kunstenaars zo met haar beeltenis aan de haal gingen. Hoe het precies zat weet ik niet, want ik lees geen Zweeds, maar de vrouw heeft uiteindelijk zelfmoord gepleegd. De kunstenares heeft contact gehad met de zoon die er óók heel ongelukkig mee was. Mag je dat als kunstenaar doen, zo’n oeuvre bouwen rond een beeld van een vrouw? is dan de vraag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten