We zitten nog maar net uit te hangen in onze stoelen en hangmat als Bobby ziet dat er vanavond een concertje is in de St Clements kyrka in Lahorn. Concertjes bijwonen is een van de vaste onderdelen van onze vakanties, maar het is wel altijd geluk hebben of we wat tegenkomen. Zo op het platteland in the middle of nowhere. Postertjes in de supermarkt spellen, het dorpsaanplakbord en het plaatselijke suffertje. Hoogtepunt van onze Zweedse concerten was ooit het Göteborgs Kammarkör in Lysekil. Nu is er trombone en orgel en wel om 19u. Dus wij weer in de benen, terwijl ik eigenlijk wou lezen en/of tekenen. Maar dit willen we dan ook weer niet laten schieten.
De tromboniste heet Therese Hammarberg en ze wordt begeleid door Kim Lundberg op de beide orgels en de piano. Therese zingt en blaast en vertelt over haar trombones. Ze heeft er zes mee. In de kerk zitten nog geen twintig mensen publiek. Hoe zou dat zijn? Zweden was door de bank genomen minder streng in zijn coronaregels, maar of zingen en concerten ook toegestaan waren? Kan het me even niet herinneren. Deze vrouw speelt en zingt geweldig, van haar vertelsels kan ik helaas niets verstaan. Maar de liefde voor de muziek spat eraf. In een ander leven speelt ze in een blaasquintet en is ze denk ik wat dynamischer dan hier in de kyrka.
Prachtig instrument, de trombone. Die hoor je niet vaak solo. Hij kan heel laag,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten