‘n Droomcamping, dachten wij. Zo’n mooi ruim grasveld aan zee met voor iedereen alle ruimte om de tent. Zijn er begin van de avond twee Duitse SUV’s pal naast onze tent komen staan. Van die auto’s met een tent op het dak. Daktent. Dat is iets nieuws. Maar waarom zo dicht op onze tent? Ik protesteer nog zwakjes maar het heeft geen effect.
De twee auto’s horen bij elkaar. De ene heeft twee jongetjes die de hele tijd ‘mama mama!’ roepen, de andere heeft een grote zwarte labrador die steeds blaft als iemand in de omgeving een stap verzet. Ik moet er ‘s nachts wel een paar keer uit. Dat wordt nog wat.
Het is alsof wij midden in een luid gezin terecht gekomen zijn waarvan de kinderen steeds gecorrigeerd (moeten) worden, maar ze trekken zich er niets van aan.
Waarom ze staan zoals ze staan? De daktent bijna ‘in’ onze berkenboom? We kunnen het niet bedenken. Het zijn waarschijnlijk nieuwe onervaren kampeerders, mensen zonder enig gevoel voor de medekampeerders. De moeder van de kinderen zegt wel steeds sorry, ze praat tamelijk gebrekkig Engels, een keer begreep ik dat ze morgenvroeg weer vertrekken, en een keer zei ze dat ‘hij’ morgenvroeg weer vertrok. O!
Daktenten huren voor €140 per week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten