Dames van negentig

Ik heb maar twee dames vandaag in de taxi, maar wel hele leuke. Heen en terug, vier ritjes dus. De ene is een Indische dame van negentig, zij gaat naar de Vodafone-winkel omdat het haar niet lukt haar smartphone op te nemen. ‘Végen, oma!’ zegt haar kleindochter steeds, maar het lukt niet.

Als ik haar weer ophaal is ze zeer tevreden. De Vodaphone-medewerker was heel vriendelijk en behulpzaam geweest, hij had het haar een paar keer laten oefenen tot het goed ging. Hij had gezegd dat hij nog nooit een negentigjarige met een smartphone had gezien. Ze vertelt er graag over. Haar schoonzoon was iemand die steeds het nieuwste model Samsung wilde en haar dan zijn afdankertje gaf. Na een paar keer wilde zij óók het nieuwste model en heeft ze die ook gekocht. Volgens mij gebruikt ze hem vooral voor Whatsappen en beeldbellen. ‘Dat heeft me door de Coronatijd geholpen’.

De andere negentigjarige wil naar de Jaarbeurs om een stempel in haar gele vaccinatieboekje te krijgen. ‘Waarom?’ vraag ik. ‘Gaat u op reis?’ Nee, ze was dit jaar in een hotel in Scheveningen geweest. Helemaal goed. Maar haar zoon was met zijn gezin naar Italië geweest en die hadden alleen maar gedoe met de QR-code op de telefoon. Als ze het inentingsboekje lieten zien was het goed. Dus dat wilde zij ook. Bij de Jaarbeurs is het heel rustig. De mevrouw wordt van het begin tot het eind begeleid door vriendelijke jongeren. En ik ben er om haar door de stad te vervoeren. Ze complimenteert me omstandig dat ik de weg gevonden heb..