Terwijl ons leven te Zweden zich momenteel beperkt tot de kleine dingen van het campingleven (opstaan, douchen, ontbijt maken, de lunchbox maken, afwassen, koffie maken, wat zullen we vandaag eens gaan doen, een rit naar een bestemming, een wandeling, de boodschappen, het koken, het eten, de afwas, de avondwandeling naar de pier, het lezen) staat het leven van Schoonzusje en haar man bol van de grote kwesties. Omdat ze zo’n behoefte hadden aan even niks waren ze toch naar Italië gereden. Nu moesten ze hals over kop terug. Terwijl het leven van haar schoonpapa al een maand aan een draad hangt is gisterochtend schoonmama overleden. Die was al jaren zwaar Alzheimer-patiënt. Pa is - hoe bedlegerig ook - in een verpleeghuis - is nog heel goed bij zijn hoofd en hij heeft de uitvaart al helemaal bedacht. Ook al doen zijn nieren het niet meer, hij is nog altijd een bijzonder dominante man.
Ach, die chaotische dagen na overlijden voor de uitvaart. Zes kinderen, hun partners, de niet zo fijne verhalen uit het verleden, allemaal samengebald in een week. Ik denk aan onze week na het overlijden van Mutti en brand maar een kaarsje voor ze.
Ook een kaarsje voor Marg. Het was gisteren Margs verjaardag. Tot nu toe elk jaar na haar overlijden (3,5 jaar geleden nu) app ik op haar verjaardag met haar zus en maken we een afspraak om samen te gaan eten. Dat doen we ook rond haar sterfdag. Dit jaar appten we voor het eerst niet. Een nieuwe fase?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten